مقايسه تأثير شوري و خشكي بر برخي صفات فيزيولوژيك گندم

تنش¬هاي محيطي مثل شوري و خشكي عامل محدود كننده¬اي در رشد و نمو گياهان مي¬باشند. به منظور بررسي تأثير تيمار تنش شوري و خشكي بر گندم، آزمايش گلداني به صورت طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار در گلخانه دانشگاه ياسوج در سال 1394 انجام شد. تيمارها شامل سطوح مختلف تنش شوري و خشكي با پتانسيل اسمزي مشابه (47/2-، 94/4- و 42/7- بار) در 6 سطح به همراه يك تيمار شاهد بود. شوري با استفاده از كلريد سديم و خشكي با پلي اتيلن گليكول 6000 اعمال شدند. نتايج نشان داد با اعمال تيمارهاي شوري و خشكي، محتواي آب نسبي برگ و پايداري غشاي سلولي، در مقايسه با شاهد كاهش يافتند، در حاليكه ميزان مالون دي آلدهيد افزايش يافت. اعمال تنش خشكي ناشي از پلي اتيلن گليكول در مقايسه با تنش شوري، محتواي آب نسبي برگ و ميزان پايداري غشاي سلولي را بيشتر كاهش داد و همچنين ميزان مالون دي آلدهيد در تنش شوري 42/7- بار بيشتر بود. ميزان قند محلول و گلايسين بتائين برگ گندم با افزايش سطوح شوري و خشكي يك روند افزايشي را نسبت به شاهد نشان دادند. بيشترين ميزان قند محلول و گلايسين بتائين از تيمار 42/7- بار شوري بدست آمد.