حاشيه نشيني و توسعه پايدار شهري (با تأكيد بر شهر كرمانشاه)

سرعت رشد شهرنشيني در كشورهاي در حال توسعه بيشتر از كشورهاي توسعه يافته است. در ايران نيز شهرنشيني با روندي سريع و شتابان همراه بوده و اين رشد شتابان، مسائل و معضلات بسياري براي شهرهاي ايران به دنبال داشته است. در اين ميان، حاشيه نشيني به عنوان آيينه تمام نماي مسائل شهري، جايگاه و اهميت خاصي در تحقيقات اجتماعي دارد. مدهاي حاشيه Ĥ اين مقاله، به بررسي حاشيه نشيني به عنوان چالشي فراروي توسعه پايدار شهري پرداخته و در اين ارتباط علل، مكانيسم و پي نشيني در شهر كرمانشاه با استفاده از رويكردهاي كمي و كيفي مورد كندوكاو و بررسي قرار گرفته است. در اين تحقيق با استفاده از تكنيكهاي مصاحبه و مشاهده و پرسشنامه محقق ساخته در مناطق حاشيه شهر كرمانشاه داده هاي مورد نياز جمع آوري گرديده است. براساس يافته هاي اين مطالعه بخش عمده اسكان غيررسمي شهر كرمانشاه ناشي از مهاجرتهاي روستا- شهري است. حاشيه نشينان از شهر و محله زندگي خود رضايت بالايي ندارند و از احساس تعلق شهروندي پاييني برخوردار هستند. بهبود زيرساختهاي فيزيكي شهر يا محله مهم ترين اولويت آنان براي بهبود وضعيتشان محسوب مي گردد.