راهبرد پيشگيري موقعيت مدار در مديريت امنيت شهري (با تأكيد بر شهرهاي ساحلي)

امنيت در مفهوم ذهني و عيني خود، بديهي ترين نياز جامعه انساني و در عين حال كالاي گران قيمتي است كه عرضه فراگير، سخاوتمندانه و بي منت آن از سوي دولت و ساختار سياسي، انتظار حداقلي شهروندان در هر زمان و مكان است. پاسخ مقتضي به اين تقاضا، نيازمند آمادگي ذهني و برنامه ريزي متوليان امنيت با توجه به امكانات و ابزارهاي در اختيار و با توجه به ميزان اثر بخشي و تحليل هزينه - فايده اقدامات، در راستاي ايجاد و تضمين امنيت است. در كنار جريان عمومي ايجاد و حفظ امنيت كه مؤلفه هاي خاص خود را دارد، شهرهاي ساحلي نيازمند برنامه ريزي هاي مستقل و ويژه است. علت اين امر، ويژگي هاي سياسي، اجتماعي، اقتصادي و طبيعي شهرهاي ساحلي است . در شهرهاي ساحلي، جريان عمومي زندگي به صورت مداوم با ميهمانان ناخوانده و شرايط جديدي مواجه است كه به دليل تأثير گذاري شديد بر فرهنگ، اقتصاد و محيط طبيعي، مديريت آنها مستلزم آگاهي، شناخت و برنامه ريزي است. با اذعان به جايگاه آموزش هاي مذهبي و تربيتي كه در سالم سازي محيط و تربيت افراد صالح نقش غير قابل انكاري دارد، به دليل شرايط متغير شهرهاي ساحلي و به ويژ ه جابجايي شديد جمعيتي در برخي از فصل هاي سال، به نظر مي رسد راهبردهاي پيشگيري موقعيت مدار يا پيشگيري وضعي از جرم، به پايدار سازي امنيت و مصون سازي آماج يا سيبل هايي كه در شهرهاي ساحلي در معرض تهاجم و تخريب بيشتري هستند، كمك مؤثري مي نمايد. اين مطالعه برخي از اين راهبردها را در پايدار سازي امنيت در شهرهاي ساحلي به ويژه در سواحل شمالي كشور مورد بررسي قرار مي دهد.