تاثير سامانه¬هاي ارگانيك و متداول تغذيه¬اي بر عملكرد و كيفيت روغن آفتابگردان در رژيم¬هاي مختلف آبياري

به منظور بررسي تأثير سامانه¬هاي مختلف حاصلخيزي خاك بر عملكرد و اجزاي عملكرد آفتابگردان (Helianthus annus L.) تحت رژيم¬هاي متفاوت آبياري، آزمايشي در سال 1391 در مزرعۀ پژوهشي دانشكدۀ كشاورزي دانشگاه تربيت مدرس، به صورت كرت¬هاي خرد شده در قالب طرح بلوك¬ كامل تصادفي درسه تكرار اجرا شد. سه رژيم¬ آبياري شامل آبياري پس از مصرف 30، 50 و 70 درصد رطوبت قابل استفاده در عمق توسعه ريشه به عنوان عامل اصلي و هشت تيمار كودي شامل تامين كامل نيتروژن گياه ازطريق كود شيميائي اوره، كود شيميائي اوره + كود دامي، زئوكمپوست، ورمي¬كمپوست، زئوپونيكس، زئوكمپوست + ورمي¬كمپوست، زئوكمپوست + زئوپونيكس، ورمي¬كمپوست + زئوپونيكس به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان¬داد كه در شرايط آبياري مطلوب بيشينه عملكرد روغن به عنوان مهم¬ترين صفت مورد بررسي از تيمارهاي آلي تلفيقي زئوكمپوست + ورمي¬كومپوست، زئوكمپوست + زئوپونيكس و ورمي¬كمپوست + زئوپونيكس به مقادير 5/1242،1074 و 1312 كيلوگرم در هكتار بدست آمد. در شرايط تنش رطوبتي تيمارهاي آلي داراي زئوليت بيشتر، عملكرد روغن بهتري نشان دادند. بيشترين درصد لينولئيك اسيد دانه در آبياري مطلوب از تيمارهاي آلي تلفيقي داراي ورمي¬كمپوست بدست آمد. در نهايت نتايج اين آزمايش نشان داد كه كاربرد تلفيقي كودهاي آلي فراوري شده جايگزين مناسبي براي كاهش مصرف كودهاي شيميايي در زراعت آفتابگردان مي¬باشند.