تجزيه عاملي صفات آگرومورفولوژيك عدس تحت شرايط ديم

به منظور بررسي روابط ميان صفات آگرومرفولوژيك در عدس ديم، تعداد 1040 تك بوته عدس از مزارع شهرستان‌هاي مختلف استان زنجان گزينش و بررسي شدند. تجزيه به عامل‌ها بر اساس روش تجزيه به مؤلفه‌هاي اصلي و چرخش وريماكس نشان داد كه سه عامل اصلي و مستقل، 436/71 درصد از تغييرات كل داده‌ها را توجيه مي‌نمايند. عامل اول 529/33 درصد از واريانس ميان صفات را به خود اختصاص داده و نقش مهمي در توجيه تغييرات عملكرد ايفا نمود.از اين‌رو اين عامل به عنوان عامل عملكرد نام‌گذاري گرديد. عوامل دوم و سوم نيز 105/20 و 802/17 درصد از تغييرات موجود بين صفات را توجيه نمودند. نتايج حاصل از بررسي ضرايب عاملي، نشانگر اهميت صفات مؤثر بر عملكرد، صفات مربوط به مرفولوژي گياه و اجزاي عملكرد در گزينش ژنوتيپ‌هاي مطلوب براي شرايط ديم مي‌باشد. در عامل عملكرد صفات مهمي مانند بيوماس، تعداد غلاف در بوته و عملكرد تك بوته قرار گرفتند. در مجموع نتايج حاصل از بررسي ضرايب عاملي، نشانگر اهميت صفات مؤثر بر توليد عملكرد و اجزاي عملكرد دانه و صفات مربوط به مرفولوژي گياه (در جهت تسهيل برداشت مكانيزه) در گزينش ژنوتيپ‌هاي مطلوب براي شرايط ديم مي‌باشد.