شماره ركورد كنفرانس :
4426
عنوان مقاله :
علي باباچاهي و تأمّلات مرگ انديشانه‏ي وي
پديدآورندگان :
مظفري نسرين استاديار دانشگاه علوم پزشكي بوشهر گروه دروس عمومي , نوروزي مرضيه كارشناس ارشد ادبيات فارسي
تعداد صفحه :
14
كليدواژه :
شعر , درون مايه , علي باباچاهي , زندگي , مرگ.
سال انتشار :
1396
عنوان كنفرانس :
چهارمين كنگره بين المللي فرهنگ و انديشه ديني با محوريت شكوفايي فطرت و استعدادها با هويت ديني
زبان مدرك :
فارسي
چكيده فارسي :
مرگ به عنوان يكي از مسائل عالم وجود همواره در ساخت و مايه‏ي زبان شعري نقش موثري داشته است و شاعران اين مفهوم را بر اساس جهان بيني خود به گونه‏هاي مختلف دستمايه‏ي شعر خويش ساخته‏اند. علي باباچاهي شاعر نامدار جنوبي نيز با هنرمندي و بسامدي ويژه به اين مفهوم چنگ مي‏زند تا با احساس خود خلاصه‏ي كشف و جوهر بيداري خود را منعكس كند. وي در ابتدا ترس و هراس از مرگ را تجربه مي‏كند، اما با رنگ باختن زندگي در منظرش، مرگ چهره مي‏گشايد و بر سراسر اشعارش سايه‏ي سنگيني مي‏افكند تا جايي كه اندوه و تأسف از مرگ با مذاق شاعر سازگار نمي‏يابد و به هر صورت، ساز و كار شعري وي و نحوه و حضور و نمايش عاطفي و رويكرد وسواس گونه‏ي وي در قبال مفهوم مرگ او را شاعري مرگ انديش جلوه مي‏دهد؛ شاعري كه مرگ را دنباله‏ي طبيعي و جريان زندگي و بر خواسته از آن مي‏بيند و تلخي و زهرآلودي و سياهي آن را كمتر در جهاني كه ترسيم مي‏كند مي‏يابيم. چنان‏كه در بسياري از شعرها تصاوير خوشايندي از مرگ ارائه مي‏دهد و مرگ را راه رسيدن انسان به سعادت جاوداني مي‏داند و طبق سخن قرآن يادآور مي‏شود كه از مرگ گريزي نيست و همه را در مي‏يابد. در اين پژوهش تلاش شده در مسير دست يابي به نگرش و جهان بيني شاعر، به اين مقوله اساسي پرداخته شود و با روش توصيفي ـ تحليلي با استناد به اشعارش ديدگاهش نسبت به مقوله‏ي مرگ تبيين گردد.
كشور :
ايران
لينک به اين مدرک :
بازگشت