شماره ركورد كنفرانس :
4426
عنوان مقاله :
علي باباچاهي و تأمّلات مرگ انديشانهي وي
پديدآورندگان :
مظفري نسرين استاديار دانشگاه علوم پزشكي بوشهر گروه دروس عمومي , نوروزي مرضيه كارشناس ارشد ادبيات فارسي
كليدواژه :
شعر , درون مايه , علي باباچاهي , زندگي , مرگ.
عنوان كنفرانس :
چهارمين كنگره بين المللي فرهنگ و انديشه ديني با محوريت شكوفايي فطرت و استعدادها با هويت ديني
چكيده فارسي :
مرگ به عنوان يكي از مسائل عالم وجود همواره در ساخت و مايهي زبان شعري نقش موثري داشته است و شاعران اين مفهوم را بر اساس جهان بيني خود به گونههاي مختلف دستمايهي شعر خويش ساختهاند. علي باباچاهي شاعر نامدار جنوبي نيز با هنرمندي و بسامدي ويژه به اين مفهوم چنگ ميزند تا با احساس خود خلاصهي كشف و جوهر بيداري خود را منعكس كند. وي در ابتدا ترس و هراس از مرگ را تجربه ميكند، اما با رنگ باختن زندگي در منظرش، مرگ چهره ميگشايد و بر سراسر اشعارش سايهي سنگيني ميافكند تا جايي كه اندوه و تأسف از مرگ با مذاق شاعر سازگار نمييابد و به هر صورت، ساز و كار شعري وي و نحوه و حضور و نمايش عاطفي و رويكرد وسواس گونهي وي در قبال مفهوم مرگ او را شاعري مرگ انديش جلوه ميدهد؛ شاعري كه مرگ را دنبالهي طبيعي و جريان زندگي و بر خواسته از آن ميبيند و تلخي و زهرآلودي و سياهي آن را كمتر در جهاني كه ترسيم ميكند مييابيم. چنانكه در بسياري از شعرها تصاوير خوشايندي از مرگ ارائه ميدهد و مرگ را راه رسيدن انسان به سعادت جاوداني ميداند و طبق سخن قرآن يادآور ميشود كه از مرگ گريزي نيست و همه را در مييابد. در اين پژوهش تلاش شده در مسير دست يابي به نگرش و جهان بيني شاعر، به اين مقوله اساسي پرداخته شود و با روش توصيفي ـ تحليلي با استناد به اشعارش ديدگاهش نسبت به مقولهي مرگ تبيين گردد.