ميزان سازگاري برنامه درسي قصد شده، اجرا شده و تجربه شده درس دين و زندگي: يك مطالعه¬ي كيفي

اين پژوهش يك مطالعه اي كيفي است كه به دنبال بررسي ميزان سازگاري برنامه درسي قصد شده، اجرا شده و تجربه شده درس دين و زندگي در سال سوم دبيرستان شهيد آويني شهران در شهر تهران مي¬باشد. روش پژوهش پديدار شناسي است،كه با استفاده از تكنيك مصاحبه نيمه ساختار يافته تعداد 41 دانش آموز سال سوم دبيرستان در سه رشته علوم انساني، علوم تجربي و رياضي- فيزيك و همچنين دو نفر از معلّمان آنها مورد بررسي قرار گرفتند. همچنين اين پژوهش از نوع پژوهش هاي توصيفي- تحليلي است كه در آن با استفاده از روشهاي مطالعه كتابخانه اي، مطالعه اسناد برنامه درسي قصد شده درس دين و زندگي، مصاحبه هاي نيمه ساختار يافته با دانش آموزان و معلم آنها و تحليل محتواي مصاحبه ها به توصيف و مقايسه سه سطح از برنامه درسي قصد شده،اجرا شده وتجربه شده پرداخته شده است. فرايند تحليل در پژوهش حاضر با استفاده از روش كد گذاري و تجزيه و تحليل داده ها بر اساس تعداد پاسخ ها و نحوه پاسخ هاي دانش آموزان و معلم، به سوالات مصاحبه انجام گرفته شده است. نتايج نشان داد كه هدفهاي برنامه درسي قصد شده و اجرا شده با نتايج آن در حيطه تربيت ديني مشاهده شده است. برنامه اجرا شده توسط معلم توانسته است در بعد شناختي اطلاعات و آگاهي هايي در زمينه ي مختلف ديني را منتقل نمايد. در بعد عاطفي نيز توانسته است گرايشاتي در زمينه دين¬قرآن و ولايت مداري ايجاد نمايد. همچنين اين برنامه توانسته است تغييرات رفتاري در زمينه هاي راه زندگي، قرآن كريم، سنت و سيره معصومين، امامت،ولايت و حكومت اسلامي ايجاد نمايد.