جامعيت قرآن كريم درحوزه اخلاق اجتماعي

اسلام ديني اجتماعي است و احكام فردي آن نيز آهنگ اجتماعي دارد و از آن ها در جهت اصلاح و تقويت روابط اجتماعي و اجراي اهداف مقدس جامعه بهره ميگيرد. هدف اسلام، نه تنها ساختن فرد ديندار، كه جامعه ديندار است. جامعه اي ارزشمند كه در آن سعادت فرد با سعادت جامعه پيوند خورده و ميان مسئوليتهاي اجتماعي و ايمان اسلامي ارتباطي قوي و غير قابل انفكاك به وجود آمده باشد. يكي از مسائل مهمي كه اسلام در اين راستا براي آن اهميت ويژه قائل شده و در معارف قرآني نيز مورد توجه قرار گرفته است، «اخلاق اجتماعي و جامعه اخلاقي مطلوب» است. وجود جامعه اخلاقي مطلوب باعث تنظيم روابط انسان با خدا گشته و ارتباط اورا با اعضاي جامعه سامان ميبخشد. همچنين رستگاري و كمال فرد و اجتماع انساني را تضمين ميكند. اما دست يافتن به راههاي نيل به اين اهداف والا نيازمند منبع مهم و قابل توجهي ميباشد كه از نظر جامعيت و محتوا بر تمام منابع ديگر ارجحيت داشته باشد و بتواند پاسخگوي نيازهاي بشردر حوزه «اخلاق اجتماعي» در هر زمان و مكاني باشد. مسلما آن منبع غني فقط كلام جامع و اعجاز انگيزي ست كه ازجانب وجودي لايتناهي براي بشر فرستاده شده است و منشور بندگي و درست زيستن و به كمال رسيدن اوست و آن منشور الهي «قرآن كريم» است.سعي نگارنده در اين مقاله آن است كه مهمترين ويژگيهاي اخلاق اجتماعي مطلوب و ايدهآل را درآيات قرآن كريم با شيوه تبييني-توصيفي مورد بررسي قرارداده وجامعيت كلام وحي را با رويكرد اعجاز علمي آن در اين عرصه به اثبات برساند.