بررسي ماهيت دوگانه¬ي علم از منظر امام خميني

يكي از دغدغه¬هاي اصلي در علوم اسلامي پرداختن به ماهيت علم است. فيلسوفان، متكلمان و عرفاء هر كدام با توجه به پيش زمينه¬هاي فردي و اجتماعي در صدد پاسخ به اين سوال برآمده¬اند. مقاله¬ي حاضر در صدد است نگاهِ مذمت آميز عارفان به علم را با محوريت آراي امام خميني بررسي كند. براي پاسخ¬گويي به اين سؤال تعريفي از علم ارائه مي¬شود و به دو مفهوم از علم نزد امام خميني اشاره مي¬شود. در بخش پاسخ گويي به سؤال اصلي به دلايل مانع بودن علم پرداخته شده است. در واقع نگاه امام خميني به ماهيت علم نگاه پارادوكسيكالي است، وي از يك سو علم را حجاب اكبر مي¬داند و نگاه اعراض آميزي به علم دارد و از سوي ديگر سير و سلوك بدون علم را فقط براي اوحدي از مردم امكان پذير مي¬داند. مقاله حاضر تلاش مي-كند كه علت چنين ديدگاهي را از مجموع آثار امام خميني استخراج كند.