بررسي رابطه و دلالت هاي ابعاد نظريه فرهنگي هافستد بر برنامه هاي درسي

با توجه به اهميت تفاوتهاي فرهنگي در مباحث مديريت و علي الخصوص مديريت منابع انساني، امروزه رابطه فرهنگ با آموزش و پرورش و برنامه درسي به يك رابطه ديالكتيك و متقابل تبديل شده است. به گونه اي آموزش و پرورش با ارزش آفريني فرهنگي در فارغ التحصيلان خود، به فرهنگ هويت تازه مي بخشد و فرهنگ نيز با در اختيار گذاشتن انتخاب هايي كه ماهيت آن ارزشي است، فرايند اموزش و پرورش و برنامه هاي درسي را جهت مي دهد. مطالعه كلاسيك هافستد در مورد ابعاد ارزشهاي فرهنگي، يكي از زمينه هايي است كه داراي دلالت هاي ضمني براي برنامه هاي درسي است. اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي-تحليلي، ضمن توضيح نظريه فرهنگي هافستد، ابعاد آن را تشريح و دلالت هاي آن بر برنامه هاي درسي را مورد تحليل قرار داد. نتايج پژوهش حكايت از آن داشت كه ابعاد نظريه فرهنگي هافستند عبارت اند از: فردگرايي در برابر جمع گرايي، فاصله قدرت زياد در مقابل فاصله قدرت كم، خود داري از ترديد و دودلي، مردخوبي در مقابل زن خويي، بلند مدت در مقابل كوتاه مدت، پايين بودن اجتناب از عدم قطعيت در مقابل بالا بودن اجتناب از عدم قطعيت، مردخويي در مقابل زن خويي، گرايش كوتاه مدت در مقابل گرايش بلندمدت، و خودداري در مقابل بي قيدي و افراط. خودداري افراطي و بي قيدي. رابطه و دلالت هاي اين ابعاد با برنامه هاي درسي در قالب اهداف، محتوا، راهبردهاي ياددهي- يادگيري و روش هاي ارزشي ابي، از ديگر اهداف اين پژوهش بود.