نقش دانشگاه در توسعه منطقه اي

دانشگاه به مثابه ي نظام تصميم سازي كشور، رسالت بزرگي در ايجاد زمينه هاي مناسب براي پرورش تحول آفرينان خواهد داشت. خاستگاه نهادي دانشگاه، رفع نيازهاي توسعه اي جامعه است و دانشگاهي مي تواند در اين مسير موفق باشد كه خود را باور كرده، به دنبال راه حل هاي بومي براي مسائل واقعي كشور باشد، زيرا؛ امروزه دانشگاه‌ها مي‌توانند به علت جمعيت، مقياس و فعاليت هاي مختلفي كه در آن‌ها صورت مي گيرد، به عنوان شهري كوچك قلمداد شوند كه تأثيري مستقيم بر روي جامعه مي گذارند؛ بنابراين؛ دانشگاه كانون اصلي تربيت نيروي انساني متخصص و آموزش ديده است كه با برخورداري از ايده ها و انديشه هاي نو مي تواند هر لحظه در شريان هاي حياتي جامعه كه حركت رو به رشد دارد، نيروي نويني را تزريق نمايد و صنعت نيز با به كاربستن ايده هاي نوظهور دانشگاهيان، مي تواند انديشه توسعه اقتصادي و پيشرفت جامعه را محقق سازد. لذا هرگونه كاستي، خواه مقطعي و خواه مستمر در استمرار همكاري بين اين دو نهاد، مستقيماً و بلاواسطه، توسعه همه جانبه را به چالش مي كشد. اين مقاله كه با استفاده از منابع كتابخانه اي و با روش مروري تدوين شده؛ تلاش دارد نقش دانشگاه در توسعه منطقه اي را ارائه نمايد.