نگاهي به جايگاه خصوصي‌سازي در آموزش عالي

رشد روز افزون جمعيت، تقاضاي فزاينده براي آموزش و ارتقاي كيفيت به همراه محدوديت شديد منابع مالي دولتي از مهم‌ترين عوامل موثر در عدم تعادل بين امكانات آموزش عالي و انتظارات جامعه است. از اين رو خصوصي‌سازي در آموزش عالي پديده‌اي است كه در نتيجه تغيير بافت فعاليت‌ها، حمايت‌ها و آثار بخش دولتي و خصوصي به وجود مي‌آيد. طي دو دهه گذشته، دلايلي همچون كاهش هزينه‌ها و تخصيص بهينه منابع و افزايش كارايي، ظهور اقتصاد مبتني بر دانش و تغيير تركيب جمعيتي متقاضيان ورود به دانشگاه‌ها، گرايش به خصوصي‌سازي در آموزش عالي را تسريع كرده است. در داخل كشور نيز رشد آموزش عالي خصوصي در برنامه سوم توسعه با اهداف خاصي مطرح و مورد پيگيري قرار گرفته و در اين راستا همواره با تنگناهايي روبرو بوده است. از اين رو در پژوهش حاضر پس از بررسي ادبيات موضوعي خصوصي‌سازي در آموزش عالي به بررسي و تبيين جايگاه خصوصي‌سازي در آموزش عالي كشور از ابعاد مختلف همچون اهداف، موانع و راهكارها پرداخته شده است