تروريسم در عراق و استراتژي واقعگرايانه بازدارندگي ج.ا.ايران در تحكيم امنيت پايدار

هيچ نظام سياسي و جامعه اي نمي تواند مصون از بحران ها و پيامدهاي كوتاه و بلندمدت آن باشد. بحران ها در ذات خود بستر شكل گيري تهديدها و فرصتهايي هستند كه برحسب نوع، شدت و گستره محيطي بحران، مي تواند نظام سياسي و نخبگان حاكم را در شرايط دشوار و پرمخاطره اي قرار دهند. بنابراين كنترل و مهار بحران بر اساس يك تفكر نظام گرا، سيستمي و در قالب مديريت بحران، ضرورتي راهبردي است. در اين راستا امروزه يكي از عمده ترين مسائلي كه صلح و امنيت بين المللي را تهديد مي كند، مسئله تروريسم است. تروريسم پديده اي است كه تفاوتي بين افراد نظامي و غيرنظامي قائل نمي شود بلكه اكثر اوقات با استفاده از كشتار غيرنظاميان مي خواهد به اهداف سياسي و ناعادلانه خود دست يابد. در اين ميان كشور عراق با موقعيت حساس و وابستگي هاي عميق ژئوپولتيكي متقابل با ج.ا.ايران يكي از كشورهاي درگير پديده تروريسم مي باشد. به اين جهت مقاله حاضر مدل مديريت بحران عراق و استراتژي هاي امنيتي ج.ا.ايران در ارتباط با اين بحران را به عنوان سوال اصلي مطرح مي كند. بر اين اساس اين فرض را مطرح مي كند كه براي مديريت بحران عراق بايد از مدل مديريت بحران چند سطحي بهره گرفت و ج.ا.ايران نيز بايد استراتژي بازدارندگي را در اولويت سياست هاي امنيتي خود قرار دهد. لذا مقاله حاضر ضمن تبيين مديريت بحران و پديده تروريسم، تروريسم در عراق و مدل مديريت بحران در عراق و امنيت ملي ج.ا.ايران را طراحي نموده است.