توليد انرژي پاك و تجديدپذيردر راستاي رسيدن به كشاورزي پايدار

امروزه بخش كشاورزي به منظور پاسخگويي به جمعيت در حال رشد و تأمين مواد غذايي كافي، به شدت انرژي بر شده است. از مهمترين اجزاي انرژي مصرف شده، فراورده هاي نفتي مي باشد كه بيشترين سهم را در ميان انواع انرژي به خود اختصاص داده است. با افزايش مصرف انرژي به منظور توليد بيشتر در بخش كشاورزي، ارزش افزوده مصرف انواع حامل هاي انرژي شامل فراورده هاي نفتي و برق افزايش يافته است. در نتيجه تأثيرپذيري توليد كشاورزي از افزايش قيمت سوخت هاي فسيلي و در نتيجه آسيب پذير بودن آن از يكسو و مشاركت بخش كشاورزي در تشديد پديده گازهاي گلخانه اي و گرمايش كره زمين از سوي ديگر از جمله مسائل پيش روي كشاورزان است كه اين مسائل راه رسيدن به كشاورزي پايدار را دور مي كند. هدف مقاله حاضر توليد انرژي پاك و تجديدپذير در راستاي رسيدن به كشاورزي پايدار مي باشد. روش شناسي پژوهش از نوع مطالعات كتابخانه اي و اسنادي است و طبق نتايج به دست آمده، لازم است كه توسعه فناوريهاي تجديدپذير به عنوان هدفي راهبردي و دراز مدت در نظر گرفته شود و با توجه به اينكه پژوهش در اين موضوع در مناطق روستايي كشور ما در ابتداي راه خود است انجام تحقيقات بيشتر براي شناخت نيازهاي انرژي مناطق روستايي و توسعه فناوري آن متناسب با محيط و زندگي روستايي ضروري بوده و در انتها پيشنهاداتي ارائه مي گردد.