تاثير افزايش فعاليت بدني بر آثار سوء سالمندي و الگوي زندگي كم تحرك

هدف از نگارش اين مقاله بررسي روند سالمندي و بي تحركي در جامعه و آثار مفيد فعاليت بدني در جلوگيري از مشكلات اين دو پديده است. سالمندي فرآيندي طبيعي است كه براي هر فردي اتفاق ميافتد و ماحصل اين دوره سني تغييرات فيزيولوژيك در اندام ها و ويژگي هاي متفاوت بدن است كه باعث كاهش كارايي و ايجاد محدوديت هايي براي اين قشر است. از طرفي سبك زندگي بي تحرك كه بدون توجه به سن قشر عظيمي از جامعه را در بر گرفته است. اين تحقيق از نوع اسنادي است و روش گردآوري اطلاعات با استفاده از روش كتابخانه‌اي و فيش‌برداري صورت گرفته و از اين طريق، ابعاد مفهومي و نظري موضوع بررسي شده است. با توجه به نقش ويژه فعاليت بدني در بهبود وضعيت جسماني و رواني افراد، تغيير و اصلاح شيوه زندگي، جلوگيري و يا آهسته كردن روند سالمندي، انجام فعاليت هرچند در مدت زمان كوتاه اما به صورت روزانه براي هر فرد الزامي به نظر مي رسد بنابراين پيشنهاد مي شود كه افراد فعاليت جسماني را به عنوان يكي از اولويت هاي اساسي برنامه زندگي خود قرار دهند و در برنامه هاي ورزشي شركت كنند. همچنين سازمان ها و نهادهاي مربوطه براي فراهم كردن شرايط فعاليت روزانه حتي در محيط كار، همكاري هاي لازمه را انجام دهند.