توسعه منحني هاي شكنندگي در ارزيابي آسيب پذيري ساختمان هاي بنايي موجود

ارزيابي آسيب پذيري لرزه اي ساختمانهاي موجود در واقع يك نوع پيش بيني خسارت ديدگي آنها در مقابل زلزله هاي احتمالي است. به منظور ارزيابي راهكارهاي مناسب براي كاهش خطر پذيري لرزه اي، پيش بيني آسيب پذيري سازه هاي موجود بر اثر زلزله هاي احتمالي در آينده يكي از ضروري ترين اقدامات مهندسي مي¬باشد. برمبناي تحقيقات انجام گرفته در سطح جهان روشهاي بررسي ميزان آسيب پذيري سازه ها را مي توان به دو گروه روشهاي كيفي و كمي طبقه بندي كرد. ارزيابي آسيب پذيري كمي سازه ها بوسيله منحني هاي شكنندگي صورت مي¬گيرد. اين منحني ها سطوح محتمل خسارت را به ازاء ترازهاي مختلف شدت زلزله نشان مي¬دهند. در ايران عليرغم آنكه يكي از متداول ترين نوع سيستم هاي سازه اي، به خصوص در مناطق روستايي و در شهرهاي كوچك سيستم سازه اي با مصالح بنايي مي¬باشد، مطالعات مربوط به ارزيابي آسيب پذيري لرزه اي و توليد منحني شكنندگي اين سازه ها آنچنان كه بايد مورد توجه قرارنگرفته است. اين موضوع با توجه به لرزه خيز بودن كشور حائز اهميت مي¬باشد .اين نوع سازه ها معمولا در برابر زلزله داراي ضعف هاي عمده اي مي¬باشند .شناخت اين ضعف ها مقدمه اي بر انتخاب روشي مناسب براي مقاوم سازي آنها مي¬باشد. همچنين در ضوابط آيين نامه اي به ميزان آسيب پذيري كمي سازه هاي بنايي فاقد بازشو يا داراي بازشو اشاره اي نشده است، لذا در اين پژوهش سعي مي¬گردد تا با استفاده از منحني هاي شكنندگي ميزان آسيب پذيري لرزه اي براي ميانقاب هاي بنايي با در نظر گرفتن ابعاد و موقعيت قرارگيري بازشو ارزيابي گردد.