بررسي كارآيي روش خطّ نمونه براي برآورد كمي گونۀ تنگرس در جنگلهاي زاگرس (مطالعه موردي: سرپل ذهاب، كرمانشاه)

يكي از گونه هاي مهم بادام در كشور تنگرس (Amygdalus lycioides Spach.) است كه از نظر توليد محصولات فرعي و ايجاد پوشش در رويشگاه‌هاي جنگلي اهميت زيادي دارد. جهت تعيين روش آماربرداري بهينه براي برآورد خصوصيات كمّي اين گونه، يك تودۀ جنگلي بلوط-بنه-بادام در گردنه پاطاق واقع در منطقه سرپل ذهاب كه جزو رويشگاه‌هاي اين گونه است انتخاب و ضمن اجراي دو روش نمونه برداري خط نمونه به طول 50 متر و قطعات نمونه دايره اي به مساحت 10 آر، مورد آماربرداري 100 درصد قرار گرفت. اندازه گيري هايي مانند ارتفاع، قطرهاي تاج و تعداد در قطعه نمونه انجام و همچنين زمان لازم براي اجراي هر روش ثبت شد. پس از انجام محاسبات لازم بر روي داده ها، مقايسه اين روش‌ها از نظر دقت، زمان و معيار E%2×T و نيز از نظر آماري انجام شد. نتايج نشان دادند كه روش قطعه نمونه دايره اي تعداد در هكتار را با دقّت مناسب تر برآورد مي كند و قابل توصيه مي باشد. البته هر دو روش درصد اشتباه آماربرداري بالايي در برآورد تاج-پوشش و تعداد در هكتار داشتند. روش دايره اي در برآورد تاج پوشش اختلاف معني داري با آماربرداري 100 درصد نداشت و از نظر آماري مناسب بود، اما براي برآورد تعداد در هكتار، هر دو روش اختلاف معني داري با شاهد داشتند. از نظر زماني، روش خط نمونه با زماني كمتر از نصف زمان صرف شده براي روش دايره اي، سريع تر بود. بر اساس معيار T×2 E%در برآورد تاج پوشش و تراكم، روش خط نمونه روش بهينه شناخته شد. در مجموع روش دايره اي از نظر دقت و نيز از نقطه نظر آماري (البته در برآورد تاج پوشش) و روش خط نمونه از نظر معيار E%2×T و زمان، براي برآورد كمي تنگرس مناسب تشخيص داده شد. اگرچه اشتباه آماربرداري در نزد هر دو روش بيش از حد مجاز بود.