نقش تاب آوري و رضايت زناشويي در پيش بيني افسردگي پس از زايمان

هدف از انجام اين پژوهش، بررسي نقش تاب¬آوري و رضايت زناشويي در پيش بيني افسردگي پس از زايمان بود. اين پژوهش از نوع همبستگي بود، جامعه آماري كليه زنان زايمان كرده مراجعه كننده به بيمارستان امام خميني شهر اسلام آباد غرب در سال 1397 بودند كه به روش نمونه‌گيري در دسترس، تعداد 100 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گيري پژوهش شامل تاب‌آوري كانر و ديويدسون (2003)، رضايت زناشويي انريچ(فوروز و السون، 1989) و افسردگي پس از زايمان ادينبرگ از كاس، هولدن و ساگوسوكي(1987) بود. جهت تحليل داده ها از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندمتغيره استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه بين تاب¬آوري و رضايت زناشويي با افسردگي پس از زايمان رابطه معني¬داري وجود دارد (01/0 P). نتايج تحليل رگرسيون چندمتغيره نيز آشكار كرد كه 7/30 از كل واريانس افسردگي پس از زايمان به ‌وسيله تاب¬آوري و رضايت زناشويي تبيين مي‏شود. يافته‏هاي اين پژوهش نشان مي¬دهد كه تاب¬آوري و رضايت زناشويي سهم معنادار در پيش¬بيني افسردگي پس از زايمان دارند.