ارزيابي اثر تغيير اقليم در اتخاذ راهكارهاي سرمايشي و گرمايشي سكونتگاهها در يك تيپ اقليمي گرم و مرطوب

طراحي همساز با اقليم عبارت از نگهداري وضعيت ميكروكليمايي مسكن در محدوده آسايش است. پس جهت معماري پايدار لازم است، اقليم به درستي شناخته شود و سازگاري مناسب با آن ايجاد گردد. از طرفي با افزايش بي رويه سوختهاي فسيلي در ساختمان ها به منظور ايجاد سرمايش، گرمايش و تهويه، رويكرد معماري پايدار با هدف استفاده هرچه كمتر از انرژي هاي تجديدناپذير پديدار شد. از مهمترين نكات تأثيرگذار بر اين رويكرد، نه تنها آشنايي با خصوصيات اقليمي شهرمي باشد، بلكه ملاحظه تاثير تغيير اقليم بر اين ويكرد از اهميت بالايي برخوردار مي باشد. مناطق با تيپ اقليمي گرم و مرطوب، بيشينه نياز مصرف انرژي آنها در خصوص تامين آسايش مربوط به انرژي خنك كنندگي مي باشد. لذا اين موضوع از اهميت بالايي برخوردار بوده كه با توجه به تغيير اقليم، اين فرايند از چه الگويي پيروي خواهد كرد. لذا در اين كار با استفاده از داده هاي متوسط روزانه دما و رطوبت نسبي سالهاي 1951 تا 2010 ، ايستگاه بندرعباس بعنوان نماينده تيپ اقليمي گرم و مرطوب انتخاب گرديده و با استفاده از نمودار بيوكليمايي اولگي، راهكارهاي مختلف سرمايشي و گرمايشي براي 6 دهه بطور جداگانه مورد واكاوي قرار گرفت. بطور كلي نتايج نشان دهنده ي اين موضوع بوده كه در دهه هاي اخير با توجه به اثر گرمايش جهاني، تعداد روزهاي آسايش حرارتي كاهش يافته و از طرفي نياز به انرژي و ارائه ي استراتژيهاي مبتي بر خنك كنندگي و رطوبت زدايي داخل مساكن از روند افزايشي برخوردار بوده است. در نهايت انتظار مي رود خروجيهاي اين تحقيق بتواند در بخش مديريت ريسك انرژي با رويكرد گرمايش جهاني براي شهر بندرعباس مورد استفاده قرار گيرد.