تغيير اقليم و امنيت غذايي؛ ارائه راهكاري جهت دستيابي به امنيت غذايي

امروزه امنيت غذايي با بروز پديده تغيير اقليم در كشورهاي در حال توسعه با تهديد روبروست، به طوري كه توسعه روزافزون جمعيت، نياز به تامين غذا را روزبه روز افزايش ميدهد. كشاورزي، يكي از حساس ترين بخش ها به تغييرات اقليمي است. به گونه اي كه با كوچكترين تغيير در عوامل رويشي گياهان، فرايندهاي رشد گياهان و ميزان محصولات كشاورزي، تغيير خواهد كرد. در همين راستا به منظور كاهش اثرات تغيير اقليم و نيز افزايش توليد و رفع هر چه بيشتر مايحتاج بشر راهكارهاي مختلفي چون افزايش سطح زير كشت، افزايش عملكرد در واحد سطح، دستيابي به ارقام برتر، مديريت عمليات زراعي شامل دفع آفات و بيماري ها، اصلاح شيوه هاي آبياري، تغذيه، هرس و غيره وجود دارد. در اين بين يكي از راهكارهايي كه كمتر مورد توجه قرار مي گيرد كاهش ضايعات محصولات كشاورزي است. بالا بودن ضايعات محصولات كشاورزي يكي از معضلاتي است كه همواره گريبانگير بخش كشاورزي ايران بوده و به عنوان مانعي در برابر خودكفايي محصولات استراتژيك و امنيت غذايي عمل كرده است. به طوري كه با حذف يا به حداقل رساندن ضايعات محصولات كشاورزي مي توان راهي ميانبر به خودكفايي زد. لزوم خودكفايي در توليد محصولات استراتژيك در عرصه جهان كنوني كه غذا به عنوان يك اسلحه و اهرم در دست برخي از قدرت ها به شمار مي رود و تأمين امنيت غذايي در كشور از اهم ضروريات محسوب مي شود. بنابراين مسلم مي گردد كه كاهش ضايعات به طور كاملاً مستقيم با امنيت غذايي به عنوان يكي از سياست هاي كلان نظام در برنامه هاي توسعه مرتبط است. اين تحقيق با استفاده از روشهاي اسنادي و مطالعه كتابخانه اي تدوين شده است و در آن مفاهيم تغيير اقليم، امنيت غذايي و اهميت كاهش ضايعات محصولات كشاورزي در جهت دستيابي به امنيت غذايي بحث شده و در آخر راهكارهايي در جهت كاهش ضايعات محصولات كشاورزي ارائه شده است.