ظرفيتهاي طبيعي و اقليمي كشور و عدم تكيه بر اقتصاد نفتي با تاكيد بر گردشگري روستايي

از گردشگري به‌عنوان كاتاليزوري كارآمد براي بازسازي و توسعه اقتصادي و اجتماعي نواحي روستايي ياد شده است. توسعه گردشگري موجب رونق اقتصادي و كاهش فقر مي‌شود همچنين تأثير به سزايي در افزايش درآمد و كاهش بيكاري و در نتيجه بهبود كيفيت زندگي مردم دارد. شايد يكي از مهم‌ترين دلايل توجه دولت‌ها به گردشگري، اثرات اقتصادي اين صنعت در توسعه و رشد ملي باشد. اين صنعت ضمن ايجاد فعاليت‌هاي جديدي در جامعه، موجب فعال شدن ساير بخش‌هاي اقتصاد شده و مي‌تواند در برقراري موازنه‌ي ارزي نيز اثرات سازنده‌اي داشته باشد. ازاين‌رو برخي از كشورها، گردشگري را محور اصلي فعاليت‌هاي اقتصادي خود قرار داده و از اين طريق به سود سرشاري نيز دست يافته‌اند. با توجه به اهميت توانهاي اقليمي، همچنين اهميت توسعه گردشگري اين مقاله به بررسي توانهاي اقليمي و گردشگري روستايي پرداخته است. براي جمع‌آوري اطلاعات از روش اسنادي و كتابخانه‌اي با استفاده از كتاب‌ها، پايان‌نامه‌ها، مقالات و مشاهده ميداني استفاده شد. بعد از بررسي‌هاي فراوان اين پژوهش به نتايج زير رسيد: مناطق روستايي داراي قايبليتهالي محيطي و ااقليمي بسياري هستند كه براي توسعه گردشگري مناسب هستند و اين مهم باعث مي شود از تاكيد صرف به اقتصاد نفتي پرهيز شود . از آنجايي كه ورود گردشگرها به مناطق گردشگري باعث اشتغال افرادي بومي و همچنين توسعه صنايع‌دستي و فروش محصولات محلي و ارائه خدمات به گردشگران مي‌شود رونق اقتصادي را به دنبال دارد؛ اما با توجه به ناديده گرفته شدن گردشگري بيشتر مناطق از اين مزايا بي‌بهره‌اند و همچنان در ركود و عدم توسعه به سر مي‌برند.