بررسي تأثير نوسانات رشد اقتصادي بر نرخ بيكاري در ايران با استفاده از الگوي خود رگرسيون برداري ساختاري (svar)

بيكاري يكي از مشكلات اساسي اقتصاد در كشورهاي جهان است. رشد اقتصادي يكي از راه‌حل‌هاي كاهش بيكاري است. با توجه به اهميت رشد اقتصادي و اين‌كه در بسياري از كشورها از رشد اقتصادي به‌عنوان شاخصي براي ركود يا رونق اقتصادي استفاده مي‌شود، بررسي رابطه بين نرخ رشد اقتصادي و نرخ بيكاري مي‌تواند حائز اهميت باشد. تا زماني كه رشد اقتصادي مطلوب و مستمري وجود نداشته باشد نمي‌توان انتظار داشت بيكاري در جامعه كاهش يابد همچنين با اشتغال بيشتر، رشد اقتصادي نيز تقويت خواهد شد. در سال‌هاي اخير در اقتصاد ايران شاهد شرايطي بوده‌ايم كه هم‌زمان با افزايش نرخ رشد اقتصادي، نرخ بيكاري نيز افزايش‌يافته و بالعكس. عوامل متعددي بر نرخ بالاي بيكاري در ايران مؤثر هستند. ازجمله اين عوامل نوسانات نرخ رشد اقتصادي است. برآورد علمي و دقيق تأثير نوسانات رشد اقتصادي از اهميت خاصي برخوردار است كه در اين پژوهش به آن پرداخته ‌شده است. در اين مطالعه با هدف كمي سازي اثرات نوسانات رشد اقتصادي بر نرخ بيكاري در ايران، از داده‌هاي ساليانه طي دوره زماني 1360 تا 1393 استفاده‌شده است. در اين مقاله نخست نااطميناني نرخ رشد اقتصادي با استفاده از مدل‌هاي خانواده ‌ARCH محاسبه و سپس براي بررسي تأثير اين نوسانات از مدل خود رگرسيون برداري ساختاري SVAR استفاده‌شده است. نتايج بيان‌كننده‌ي آن است كه رابطه منفي و معناداري بين نوسانات نرخ رشد اقتصادي و نرخ بيكاري وجود دارد و تأثير اين نوسانات بر نرخ بيكاري دائمي است.