نقش رويكرد برنامه ريزي ارتباطي در توانمند سازي مردم محلي در جهت آموزش محيط زيست و توسعه پايدار

امروزه با صنعتي شدن جوامع و عدم بهره‌برداري بهينه از منابع توسط انسان، محيط زيست در معرض تهديد قرار گرفته و زندگي بشر را در ساليان نه چندان دور با مخاطرات زيادي روبرو مي سازد. بدون شك انسان دغدغه مند در برابر محيط زيست، يكي از استلزامات حفظ محيط زيست است. آموزش زيست محيطي، تنها ركن اساسي براي جامعيت بخشيدن به اين موضوع است كه تغيير، اصلاح، بهينه سازي و ارتقا رفتار زيست محيطي در نوع بشر و همچنين فرهنگ زيست محيطي در جوامع را به همراه دارد. اما انجام آموزش صحيح از طريق دخيل شدن مردم در فرآيند است كه منجر به درگير شدن مردم در فرآيندهاي ارتباطي مي شود و تصميم گيري و اجراي دسته جمعي را به همراه دارد. دخيل شدن مردم در فرآيندهاي ارتباطي مشاركت، يادگيري گروهي و رشد فردي آنان را ايجاد مي سازد و در نهايت منجر به توانمندسازي مي شود كه نسبت به محيط زيست و توسعه پايدار بي تفاوت نبوده و خود را متولي اين عرصه مي دانند. بنابراين هدف اين مطالعه، نقش برنامه ريزي ارتباطي در جهت آموزش محيط زيست و توسعه پايدار است كه منجر به توانمندسازي مردم خواهد شد.