چكيده فارسي :
كارآفريني از نگاه دانشمندان علوم اجتماعي، فرآيندي است كه در شبكه متغيري از روابط اجتماعي واقع شده و اين روابط مي تواند رابطه كارآفرين را با منابع و فرصت ها، محدود يا تسهيل كند. همچنين كارآفريني يك فرآيند اجتماعي، اقتصادي است كه از دو طريق متكي به شرايط و بافت اجتماعي ست. اول اينكه كارآفرينان افرادي هستند كه محصول محيط اجتماعي خود بوده و دوم آنكه، كارآفريني يك فعاليت اجتماعي است و در نتيجه وجود يا عدم وجود پيوندها و ارتباطات اجتماعي بر ماهيت كسب و كار تأثير مي گذارد. سرمايه هاي اجتماعي را مي توان تأثير اقتصادي مؤلفه هاي فرهنگي يك سيستم اجتماعي دانست كه در آن زير مؤلفه هايي نظير اعتماد، مشاركت داوطلبانه، هنجارهاي حرفه اي، پاسخگويي و موارد مشابه باعث مي شوند تا هزينه هاي مديريتي نظير نظارت و كنترل رسمي، رايزني هاي مديريتي، كندي ناشي از سيستم بروكرانيك و موارد ديگر پايين آمده و امكان استفاده از زمان و سرمايه در جهت انجام فعاليت هايي با بهره وري بيشتر فراهم گردد. سرمايه ي اجتماعي را مي توان هم در بُعد كلان اجتماعي و هم در سطح خُرد و در سازمان ها مورد بررسي قرار داد. چنانچه مديران در سطوح مختلف با اين مفهوم آشنايي پيدا كنند، مي توانند با تقويت و بهره برداري مفيد از آن بسياري از هزينه هاي اجتماعي و سازماني را كاهش داده و بر اساس آن اقدام به تغييرات ساختاري فرآيندي در سيستم هاي اجتماعي نمايند. از اين رو مديران ايراني مي توانند با توجه به ظرفيت بالاي تاريخي، ديني و سنتي موجود در فرهنگ ايراني، با برنامه ريزي مناسب براي افزايش سرمايه اجتماعي و سازماني را فراهم آورند.
چكيده لاتين :
From the perspective of social scientists, entrepreneurship is a process that is in a varied network of social relationships and these relationships can limit or facilitate the entrepreneurial relationship with resources and opportunities. Also, entrepreneurship is a social, economic process that relies on social conditions and context in two ways. First, entrepreneurs are people who are the product of their social environment, and secondly, entrepreneurship is a social activity, and as a result of the existence or absence of links and social relationships affect the nature of the business.Social capital can be considered as the economic impact of the cultural components of a social system in which components such as trust, voluntary participation, professional norms, accountability, and the like lead to management costs such as formal monitoring and control, advisory services Management, the sluggishness of the brokerage system and others, and the possibility of using time and capital to carry out more productive activities. Social capital can be considered both in the macro and social dimensions and at the micro level and in the organizations.If managers at a different level acquainted with this concept, they can, by enhancing and benefiting from it, reduce a lot of social and organizational costs and proceed with structural changes in the process of social systems. Therefore, Iranian managers can provide the appropriate planning to increase social and organizational capital, given the high historical, religious and traditional capacity of Iranian culture.
