بررسي وضعيت امنيت غذايي در روستاهاي جلگه اي غرب گيلان (مطالعه موردي: روستاي وشمه سرا، شهرستان ماسال)

(The study of food security state in the plain villages of the east of Guilan province (Case Study : Voshme sara Village,Masal County

تأمين نيازهاي غذايي به‌منظور تأمين سلامت جامعه امري ضروري تلقي مي شود. اولين گام براي برنامه ريزي در اين حوزه شناخت ابعاد نظري مسئله و تعيين ميزان امنيت غذايي و تأمين غذا است. طبق تعريف جامع سازمان خواروبار كشاورزي (FAO) (1996) امنيت غذايي زماني وجود دارد كه همه افراد، در همه زمان ها، دسترسي فيزيكي، اجتماعي و اقتصادي به غذاي سالم و با كيفيت براي انجام فعاليت-هايشان در يك زندگي سالم دارند. از ديد جامعه بين المللي امنيت غذايي فراتر از توليد مواد غذايي است و عناصري مانند دسترسي اقتصادي به غذا، وجود بازارها، دانش و آگاهي را از الزام هاي برقراري امنيت غذايي مي دانند. ناامني غذايي و گرسنگي پيامدهايي را براي سلامت عمومي و هزينه هاي اقتصادي را براي اجتماع دارد كه از پيامدهاي آن مي توان به كاهش يادگيري در خردسالان و عملكرد ضعيف كار در بزرگسالان و جذب پايين غذا اشاره كرد. با توجه به اهميت امنيت غذايي و نقشي كه در توسعه دارد بررسي و بهبود آن ضروري است. بر اين اساس هدف اين پژوهش كمي سازي وضعيت امنيت غذايي و بررسي عوامل مؤثر بر آن در روستاي وشمه سراي شهرستان ماسال استان گيلان است. پژوهش حاضر ازنظر ماهيت كمي، به لحاظ هدف در زمره ي پژوهش هاي كاربردي و به لحاظ نحوه ي گردآوري داده ها پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش را 408 خانوار هاي روستايي در روستاي وشمه سراي شهرستان ماسال كه داراي 1386 نفر جمعيت شامل 690 مرد و 696 زن است، تشكيل مي دهد كه 94 خانوار با استفاده از جدول بارتلت و روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. نتايج نشان داد كه ناامني غذايي در بيشتر خانوارهاي مورد مطالعه وجود دارد. ناامني غذايي با گرسنگي شديد 45/ 16 درصد، ناامني غذايي با گرسنگي متوسط 18 /34 درصد و ناامني غذايي بدون گرسنگي 37/ 49 مي باشد. سطح ناامني غذايي در خانوارهاي داراي فرزند بيشتر از خانوارهاي بدون فرزند است. نتايج نشان مي دهد كه سن سرپرست خانوار با ناامني غذايي ارتباط مستقيم معني داري و متغيرهاي مخارج و درآمد ماهيانه و سطح تحصيلات سرپرست خانوار با ناامني غذايي ارتباط معكوس معني داري دارند.