بررسي ميزان و نوع مزاحمت هاي خياباني شهر ايلام در سال 1392

هدف از اجراي اين تحقيق تعيين ميزان و نوع مزاحمت هاي خياباني در شهر ايلام بود. جامعه آماريتحقيق مردان و زنان 10 سال و بالاتر شهر ايلام بود كم از بين آنها تعداد 500 نفر با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شد. ابزار اندازه گيري پرسشنامه محقق ساخده اي بود كه شامل 25مجموعه سوال بود. نتايج نشان داد كه 56.1 درصد مردان و 71 درصد زنان به نوعي تجربه مزاحمت هاي خياباني را داشته اند. بيشترين مزاحمت خياباني به ترتيب در زنان متأهل، زنان مجرد، مردانمتاهل و مردان مجرد ديده مي شود. مشاغلي كه ارتباط اجتماعي بيشتري با مرد دارند بيشتر مورد مزاحمت خياباني قرار دارند. مثلا ويزيتورها، رانندگان وساي نقليله عمومي و خبرنگاران. بيشترين مزاحمت در شهر ايلام نگاه هاي آزار دهنده (58.46 درصد)، مزاحمت هاي كلامي 54.4 درصد) وبوق زدن و ايستادن اتومبيل شخصي جلوي رهگذران (34.12 درصد) مي باشد. كمترين نوع مزاحمت ها هم شامل داد زدن (21.01 درصد)، مورد حمله فيزيكي قرار گرفتن (21.55 درصد) و لمس كردن (21.87 درصد) مي باشد. نتايج حاصل از تجزيه و تحليل داده ها نشان داد كه بين ميزان مزاحمت هاي خياباني بر حسب تحصيلات، مدت زمان خارج بودن از منزل، شيوه بيرون رفتن از منزل، طبقه سني، طبقات اجتماعي- اقتصادي، نوع خط تلفن همراه، نوع پوشش در مردان و زنان تفاوت معني –داري وجود دارد. اما بين مزاحمت خياباني و نوع وسيله نقليه مورد استفاده تفاوتي وجود نداشت.