تحليلي بر برنامه درسي و تربيت دانش‌آموزان بر اساس مقتضيات زمان

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش برنامه ي درسي در تربيت دانش آموزان مطابق مقضيات زمان است. با جستجو در منابع تربيتي اطلاعات جمع آوري و با روش توصيفي تحليلي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها در پاسخ به اين سوال كه تربيت فرزندان با توجه به مقضيات زمان چه مختصاتي دارد و كدام نوع برنامه درسي در تربيت با مقتضيات زمان مناسبت دارد؛ نشان داد كه تربيت درجريان زندگي انسان نقش مهم و اساسي دارد. براساس دو نظريه كلي حال نگر و آينده نگر در ديدگاه تطابق اجتماعي رشد و كمال فرد از يك طرف و كيفيت اوضاع و احوال اجتماعي از سوي ديگر در يك رابطه تعاملي و تأثير متقابل با يكديگر قرار دارد. بهبود شرايط اجتماعي نيز در گرو تربيت، رشد و كمال فرد است. نظريه حال نگر به اصالت فرد معتقد است و اينكه با تربيت افراد براي شركت موثردر جامعه كنوني، ميتوان ضمن ايجاد رابطه سازنده بين فرد و جامعه، نسبت به ايجاد اطلاعات و تغييرات تدريجي در جامعه نيز اميدوار بود. نظريه آينده نگر به اصالت اجتماع معتقد است و ايجاد شرايط مطلوب اجتماعي را پيش شرط قطعي نيل به نظام تعليم و تربيت صحيح ميداند، چرا كه اين شرايط اجتماعي است كه در حقيقت تعيين كننده چگونگي كيفيت تربيت است. الگوهاي مورد استفاده برنامه ريزان درسي، نبايد به عنوان عوامل ثابت و تغيير ناپذير نظام تعليم و تربيت تلقي شود. برعكس، خلاقيت و قابليت انطباق با نيازها و شرايط محيطي، بايد از زمره اساسي ترين خصايص طرح هاي برنامه ريزي درسي موجود و الگوهاي جديد باشد.برنامه درسي درصدد جرح و تعديل شكاف بين نسل جديد و قديم است. الگوي مناسب با تربيت مقتضيات زمان بازسازي اجتماعي ياتطابق اجتماعي است كه تربيت فرزند و به طور كلي تعليم و تربيت را بر اساس نيازها و مقتضيات جامعه و افراد مي داند. معتقد استفر زندان را بايد متناسب با مقتضيات زمانه خويش و جامعه تربيت كنيم تا بتوانيم شكاف بين نسل ها را كاهش بدهيم و تعادل را بين نسل جديد و قديم حفظ كنيم و گفت و گو اثربخش باشد.