تبيين تأثيرات متقابل رسانه ها و ساختارهاي سياسي بر يكديگر با استفاده از مباني ارتباطات سياسي

در دوره معاصر، ارتباطات، فعاليت هاي مختلف اجتماعي، سياسي، فرهنگي و اقتصادي را در بر مي گيرد و در اين ميان با پيچيده تر شدن و گسترش جوامع اهميت ارتباطات در بعد سياسي نيز روزافزون مي گردد تا حدي كه بايد گفت در شرايط فعلي ارتباطات مايه اصليزندگي سياسي است و بدون بهره گيري از وسايل ارتباطي و رسانه هاي گروهي نظام هاي سياسي قادر به نظم بخشيدن در جامعه وشريك ساختن مردم در زندگي سياسي نيستند. همچنين اعضاي جامعه براي ايفاي نقش فعال، شركت در انتخابات و ارتباط متقابل با سياستمداران به رسانه هاي جمعي نيازمندند. در ارتباط سياسي آنچه اهميت دارد تاثير بر رفتار است. ارتباط گر سياسي كه در اين نوع ارتباط به طور عمده سياستمدار است سعي مي كند با بهره گيري از ابزار مختلف ارتباطي و كاربرد قوانين و تكنيك هاي لازم بر مخاطبتاثير گذارد و وي را همواره هماهنگ با برنامه ها و ايده هاي خود ساخته و با كسب نفوذ و جلب افكار و آرا عمومي مردم، موقعيت خود را تحكيم بخشيده و به گسترش دايره قدرت خود بپردازد. مقصود مقاله كنوني ارائه پاسخ بدين سوال است كه اصولاً مفهوم ارتباطات سياسي تا چه ميزان توانايي تأثيرگذاري بر روند جامعه پذيري سياسي را دارد؟ به بياني ديگر، تأثير ارتباطات سياسي در نظام هاي مختلف برميزان آگاهي، مشاركت پذيري، فعاليت تحزبي و ... مردم تا چه ميزان مي باشد. يافته هاي مقاله حاكي از اين موضوع مي باشد كه از آنجا كه دوران كنوني به عصر فراارتباطات شهرت دارد، تلفيق دو عامل سياست و ارتباطات مهمترين عامل آگاهي، مشاركت پذيري، فعاليت هاي تحزبي و در يك كلام جامعه پذيري سياسي مي باشد. نويسندگان در راستاي اثبات اين موضوع از روش تحليلي توصيفي و نيز - منابع مكتوب و مجازي بهره گرفته اند.