مروري بر تربيت زيبايي شناسي در دوره ي ابتدايي

زيبايي شناسي علمي است كه درمورد ادراك مسائل مربوط به زيبايي بحث مي كند نظام هاي تعليم و تربيت همواره درپي روشهايي براي ارتقاي كيفيت و تربيت و شكوفايي استعدادهاي دانش آموزان هستند اما غالبا يك منظر اساسي تربيتي بعلت سيطره و حاكميت با ارزشتر تلقي كردن علم در تعليم وتربيت مغفول مانده و يا اهميت كمتري به آن داده شده است و آن تربيت زيبايي شناسانه است كه در دوره ابتدايي اهميت وافري دارد در اين پژوهش باهدف بررسي پيامدهاي تربيت زيبايي شناسانه در دوره ابتدايي با روش توصيفي و گرداوري اطلاعات از منابع اطلاعاتي مختلف انجام شده است كه نتايج نشان داد كه برنامه درسي هنر در دوره ابتدايي يكي از جنبه هاي تربيت زيبايي شناسانه است و تمام ساحت هاي تربيتي درتربيت زيباشناسانه موثرند وجه تمايزي بين تعريف هنر از منظر علامه جعفري و ديويي مشهود است و آن اينكه ديويي هيچ فرق روشني بين هنرهاي زيبا سودمند يا صنعتي نمي گذاشت درحاليكه آنچه دروصف زيبايي شناسي مورد نظر علامه جعفري است شامل تمام جنبه هاي تعليم و تربيت و درهمه ي حوزه هاي يادگيري مي باشد و تربيت زيبا شناختي را ازتربيت هنري كه شامل اموزش صرف هنر است تفكيك مي كند .