آسيب شناسي تربيت ديني دانش آموزان و وظيفه آموزش و پرورش و مربيان در اين راستا

تربيت در اصطلاح عبارت است از فعاليتي منظم و مستمر درجهت كمك به پرورش و شكوفايي استعدادهاي متربي به گونه اي كه نتيجه آن درشخصيت متربي به ويژه دررفتارهاي او ظاهر شود و تربيت اسلامي به معناي به فعليت رساندن قوا و استعدادهاي انسان و ايجادتعادل و هماهنگي درآنها درجهت رسيدن به كمال مطلوب يعني شناخت رب به عنوان مديرجهان و انسان و تن دادن به ربوبيت انحصاري خداوند با عمل نمودن به تعاليم پيامبراسلام و اهل بيت به منظور وصول به مقام عبوديت و قرب الهي اصلي ترين هدفهاي رفتاري درنظام تربيتي اسلام پرورش و به تعالي رساندن استعدادهاي فطري انسان است اسلام با كمنترل كردن و متعادل كردن قوه ي غرايز و شهوات استعدادهاي فطري را رشد و تعالي ميدهد تاانسان به كمال مطلوب كه شناخت خداوند و پذيرش ربوبيت است برسد به همان اندازه كه برنامه ريزي براي تربيت مهم است و برنامه ريزان درمسائل تعليم و تربيت بايد تعيين كنند كه در اهداف تربيتي به دنبال ايجاد چه تغييراتي درمتر بيان هستند بحث از اسيب شناسي نيز از اهميت برخوردار است اسيبهاي احتمالي در تربيت كوشش هاي مربيان را بي حاصل خواهد نمود بنابراين شناخت جنبه هاي منفي درفعل و انفعالات تربيتي كم اهميت تر ازشناخت جنبه هاي مثبت نيست اسيبهاي تربيت ديني ميتواند عوامل و منشاءهاي گوناگون داشته باشد .