خجالت و كمرويي در كودكان ابتدايي

خجالتي بودن يا گوشه گيري ممكن است بخشي از شخصيت كلي يك دانش آموز بوده، يا پاسخ خاص موقعيتي ، به يك عامل استرس زاي مخصوص باشد. اين مقاله به بررسي دانش آموزاني كه معمولاً به عنوان بچه هاي خجالتي ) فاقد اعتماد به نفس و نگران از نظر اجتماعي ( يا گوشه گير ) كساني كه حاضر جواب نيستند يا تمايلي به برقراري ارتباط ندارند( شناخته مي شوند مي پردازد. موقعيتي كه اين فرد در آن قرار دارد ممكن است در آينده به علائم ديگري مانند : اعتماد به نفس در ورود به موقعيت هاي اجتماعي و ناراحتي و سرباز زدن از ظاهر شدن در حضور ديگران، بيانجامد . حقيقتا غفلت در رفع مشكلات دانش آموزان و بي توجهي به آن ها ، خسارات جبران ناپذيري به بار مي آوردو باعث مشكلات و مصايبي خوهد شد كه در بررسي آن ها باز به همين نقطه آغاز ، يعني دوران حساس حيات كودكي بر مي گرديم . از اين رو سرمايه گذاري و برنامه ريزي در اين زمينه از حساس ترين و مهم ترين وظايف مسئولان جامعه است و بايد از اولويت ويژه اي برخوردار باشد. هم چنين مدرسه به عنوان اولين جايگاه رسمي تجربه ي اجتماعي كودكان ، مي تواند نقش تعيين كننده اي در تقويت و يا پرورش مهارت هاي اجتماعي شته باشد . متاسفانه در بسياري از موارد كمرويي كودكان در محيط مدرسه و كلاس درس تقويت مي شود . در تحقيق حاضر هدف آشنايي با مفهوم خجالت و ابعاد مختلف آن در محيط هاي فردي، اجتماعي خانواده و مدرسه مي باشد . هم چنين سعي بر اين است تا با ارائه راهكارهايي براي والدين و معلمين جهت رفع خجالت به اين كودكان كمك كنيم . روش اين مقاله از نوع اسنادي و مطالعات كتابخانه اي ميباشد . با آموزش نحوه ابراز وجود و نظر خود، اعتماد به نفس كودك افزايش يافته و جسورتر مي شود و به شرط همراهي و كمك والدين و معلمان اين احساس در كودك به حداقل خواهد رسيد.