نگاهي نو به تربيت و ابعاد آن (سياسي ،اجتماعي ،عرفاني ) از ديدگاه دين مبين اسلام

انسان بالطبع فطرتي خداشناسانه دارد كه درمسير رسيدن به اين ميل خدا جويانه دچار فراموشي و كج فهمي از مقصد خويش گشته است .خداوند براي بازگشت بشريت به سعادت و هدف غايي خلقت، پيامبران الهي را فرستاد تا بشر را تربيت و به مقصد حقيقي نيل دهند . تربيت مسله اي است داري ابعاد مختلف كه هر مربي كه مسوليت تربيت متربي را برعهده دارد بايد به همه ي ابعاد آن توجه كند در آن صورت وظيفه ي خويش را در قبال اين مهم انجام داده است . چنانچه اگر تربيت را مختص به يك بعد بداند. نه تنها مسوليت خويش را انجام نداده بلكه متربي را از مسير سعادت به شقاوت رهنمون گشته است .تربيت داراي ابعادي مختلف از جمله سياسي ، اجتماعي ، عرفاني ، هنري ، ديني ، اخلاقي و ... مي باشد كه پژوهش حاظر در سه بعد سياسي ، اجتماعي ، عرفاني اختصاص يافته است بر اين اساس هدف پزوهش حاظر بر رسي، تببين و تحليل ابعاد تربيت سياسي ، اجتماعي ، عرفاني مي باشد تربيت اجتماعي نقش مسوليت پذيري ، اجتماعي كردن ، انجام و ظيفه، و قانون مداري متربي را برعهده دارد ،تربيت سياسي نقش رهبري اجتماع متربي را برعهد دارد كه فرد را براي جامعه پذيري آماده مي كند ، تربيت عرفاني نقش تزكيه متربي و خود اصلاحي وي را در اختيار گرفته است.روش تحقيق پژوهش بصورت كتابخانه اي بوده كه ابزار گردآوري شده به صورت توصيفي تحليلي و از اسناد و مدارك شامل كتاب ها ، مقالات ، و ... بوده است است دستاورد پژوهش طبق يافته ها دلالت دارد بر اينكه تربيت درست ، بموقع ، مربي مناسب و توجه به تمام ابعاد تربيت مي تواند موجب پرورش و شكوفايي استعداد هاي متربي شود .و رسيدنبه سعادت فرد را تضمين كند