بررسي تاثير مشاوره گروهي به روش تحليل رفتار متقابل بر كاهش افسردگي دانشجويان دانشگاه پيام نور كاشان

اين پژوهش به منظور بررسي تاثير مشاوره گروهي به روش تحليل رفتار متقابل بر كاهش افسردگي در دانشجويان پيام نور كاشان در سال 1395 انجام شد. در اين تحقيق به شيوه نيمه تجربي، از بين دانشجويان افسرده كه افسردگي بالاتر از 18 نقطه برش ، 40 نفر به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به شيوه تصادفي در دو گروه آزمايش (20 نفر) و گواه (20 نفر) قرار گرفتند. به منظور گردآوري دادهها در اين پژوهش از پرسشنامه افسردگي بك استفاده شد. به اين ترتيب، پيش از برگزاري اولين جلسه آموزش، با استفاده از پرسش- نامه در هر دو گروه آزمايش و گواه، پيش آزمون اجرا شد و سپس براي گروه آزمايش 8 جلسه 120 دقيقهاي آموزش تحليل رفتار متقابل برگزار شد. در هر يك از جلسات يكي از مهارتهاي اساسي مدل اريك برن آموزش داده شد و بلافاصله بعد از اتمام جلسات آموزشي بر روي هر دو گروه آزمايش و گواه پس آزمون، و يك ماه پس از آن آزمون پيگيري انجام شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از تحليل كواريانس با اندازه گيري مكرر استفاده شد. نتايج نشان داد، آموزش مشاوره گروهي به روش تحليل رفتار متقابل، سبب كاهش معني دار افسردگي 0.01≤р در گروه آزمايش ميگردد. نتايج آزمون اندازهگيري مكرر افسردگي در مقايسه دو به دوي مراحل آزمون، بين پيش آزمون با پس آزمون و پيگيري اختلاف معني داري را نشان داد 0.01≤р ، و پس آزمون و پيگيري در يك سطح آماري بودند. همچنين بين نمره هاي عامل (پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري) و گروهها تفاوت معني داري مشاهده شد 0.01 ≤P . با توجه به نتايج اين تحقيق چنين به نظر ميرسد كه آموزش گروهي به شيوه تحليل رفتار متقابل، ميتواند به طور موثري سبب كاهش نمره افسردگي دانشجويانگردد و در ارايه خدمات بهتر براي سلامت رواني آنان مفيد باشد.