اثربخشي بازي درماني بر بهبود كاركردهاي اجرايي و سازماندهي فعاليت كودكان بيش فعال 7 تا 14 ساله ي شهر تهران

مقدمه: هدف پژوهش حاضر اثربخشي بازي درماني بر بهبود كاركردهاي اجرايي در كودكان بيش فعال 7 تا 14 ساله ي شهر تهران بود. مواد و روشها: جامعه مورد نظر در اين پژوهش كليه ي كودكان بيش فعال كمبود توجه مراجعه كننده به در شهر تهران در طول سال 1395 بود. نمونه پژوهش حاضر 30 نفر كودك6 تا 12 سال به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده و در قالب دو گروه 15 نفري (گروه گواه، گروه آزمايش) تقسيم شدند و به پرسشنامه پرسشنامه كانرز والدين، آزمون استروپ ، آزمون هانوي جواب دادند. آزمودني ها در گروه هاي آزمايشي 12جلسه 90 دقيقه اي درمان بازي درماني قرار گرفتند و سپس ازآزمودني ها پس آزمون گرفته شد. داده هاي حاصل با روش تحليل كواريانس ANCOVA و با نرم افزارspss مورد تجزيه تحليل قرار گرفت.يافته ها: يافتهها نشان داد بازي درماني توانسته است به طور معناداري باعث بهبود كاركردهاي اجرايي ، تقويت كاركرد اجرايي بازداري رفتاري، كاركرد اجرايي برنامه ريزي و سازماندهي فعاليت، در كودكان بيش فعال در مرحله ي پس آزمون نسبت به مرحله ي پيش آزمون شده است. نتيجه گيري: درمان هاي رفتاري مبتني بر بازي درماني مي توانند به عنوان يكي از روش هاي پيشنهادي در تحول كارآمد كودكان بهنجار و كاهش دهنده ي علام رفتاري در كودكان داراي اختلال بيش فعال كمبود توجه مورد استفاده قرار گيرد.