رابطه بهزيستي روانشناختي باسازگاري اجتماعي وكمالگرايي وسلامت روان دردانش آموزان تيزهوش مدارس بهنميروبابلسروبابل

هدف از اين پژوهش رابطه بهزيستي روانشناختي با سازگاري اجتماعي وكمالگرايي وسلامت روان مي باشد. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري دانش آموزان تيزهوش دختر و پسر مدارس بهنمير،بابل و بابلسرمي باشد.كه تعدادآنها 300 نفر بودند. با مراجعه به جدول كرجسي ومورگان و به روش نمونه گيري تصادفي - طبقه اي 169نفربه عنوان نمونه انتخاب شدند. براي گردآوري اطلاعات پرسشنامه هاي بهزيستي رواني كارول ريف، پرسشنامه سازگاري بل، پرسشنامه 28-GHQ سلامت رواني، مقياس كمال گرايي اهواز مورد استفاده قرارگرفت. جهت تحليل داده هاي پژوهش ازآمار توصيفي و استنباطي استفاده شد. در قسمت آمارتوصيفي با استفاده ازشاخص هاي فراواني، درصدوميانگين وانحراف معياربه توصيف متغيرهاي مورد مطالعه و در قسمت آمار استنباطي با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون به بررسي فرضيات پژوهش پرداخته شد. كليه تحليل داده ها بوسيله نرم افزار 18-SPSS انجام شد. يافته ها حاكي ازآن است كه بين بهزيستي روانشناختي وسازگاري و سلامت روان دانش آموزان تيزهوش رابطه معناداري وجود ندارد. بين بهزيستي روانشناختي و كمالگرايي دانش آموزان تيزهوش رابطه معناداري وجود دارد. همچنين مولفه هاي بهزيستي روانشناختي قادر به تبيين سازگاري اجتماعي دانش آموزان نمي باشند. پذيرش خود باتوجه به بزرگتر بودن بيشترين سهم را در تبيين كمالگرايي دانش آموزان دارا بوده است.