چشم اندازي نظري به روابط سرمايه اجتماعي و سلامت رواني

وجود يك جامعه سالم از نظر بهداشت رواني، منوط به سلامت اجزاي كوچكتر آن جامعه، مانند اجتماعات كوچك و خانواده هاي موجود در آن جامعه است. در اين ميان، از حدود يك دهه پيش برخي صاحبنظران ويژگي هاي اجتماعي از قبيل همبستگي اجتماعي، اعتماد، حمايت اجتماعي، روابط اجتماعي و... را تحت عنوان سرمايه اجتماعي مطرح كردند كه باسلامتي افراد در ارتباط مي باشد. مطالعات تجربي متعددي در غرب به بررسي رابطه سرمايه اجتماعي و سلامتي پرداخته اند. يك شبكه اجتماعي براي فرد حمايت عاطفي، ابزاري، اطلاعاتي فراهم مي نمايد و از آن طريق در تنظيم فعاليت هاي وي و كنترل رفتارهاي مرتبط با سلامتي از قبيل خشونت هاي خانگي، مصرف مشروبات الكلي، استعمال دخانيات و ... نقش بازي مي كند. بنابراين رفتارهاي مرتبط با سلامتي و سرمايه اجتماعي با هم رابطه دروني دارند. سرمايه مذكور، به عنوان سپري در مقابل حوادث و رويدادهاي فشارزاي زندگي عمل مي كند و شخص را در مقابل پيامدهاي ناگوار مصون مي دارد، به طوري كه فقدان آن مي تواند براي شخص اضطراب آور باشد و در اين صورت زمينه براي بروز وقوع رويدادهايي همچون اختلالات رواني ، با استرس و اضطراب گريز ناپذير خواهد بود. بر اين اساس، در پژوهش حاضر نيز با ديدگاهي نظري به رابطه بين سرمايه اجتماعي و سلامت رواني پرداخته شده است.