بررسي تناسبات پنجره در معماري مسكوني دوره قاجاريه در زنجان

انسان از ابتداي سكونت خود در روي كره خاكي همواره احساس نياز به سر پناه را به خود به همراه داشته است، بنابراين خانه نخستين و قديمي ترين گونه معماري مي باشد. يكي ازمهمترين وجوه سنت معماري گذشته نور و روشنايي با توجه به اقليم بوده است خانه هايي كه در يك سر زمين شكل مي گيرد متاثر از شرايط خاص اقليمي است روش هاي مختلف و بسيار متنوع تامين نور مناسب درمعماري در بطن اقليم و آميخته فرهنگ و خلقيات اين مردم و مصالح اوليه نهفته است. دراين راستا در مبحث محيط هاي مسكوني ومعماري همساز با اقليم ابعاد پنجره جنس مصالح ساختماني و شرايط اقليمي بسيار مهم است كه مي توان حداكثر صرفه جويي را براي گرمايش و سرمايش هاي مسكوني به عمل اورد. در اين مقاله سعي بر اين است كه تا با بررسي ابنيه دوره قاجاري بويژه خانه هاي تاريخي شهر زنجان و گونه مسكوني آن تعداد و ابعاد و اندازه پنجره ها مورد بررسي قرار گيرد كه آيا پنجره هاي خانه هاي قاجاري با توجه به اقليم خاص زنجان از يك مدول يا پيمون خاص پيروي ميكرده اند؟ در اين راستا چند نمونه خانه مسكوني دوره قاجار در زنجان موردبررسي قرار گرفت. نتايج حاصل از اين جست و جو دستيابي به استانداردهايي در طراحي ابعاد پنجره مي باشد كه با دوره هاي قبل خود متفاوت است و يه عنوان ويژ گي خاص دوره قاجاريه قابل ذكر به شعار مي رود.