ضرورت توسعه صنعت گردشگري در جهت توسعه پايدار شهري

امروزه صنعت گردشگري به عنوان بزرگترين صنايع خدماتي دنيا اهميت روزافزوني يافته است. به گونه اي كه صنعت گردشگري با صنايعي چون نفت و خودروسازي رقابت مي كند و يكي از مهمترين عوامل موثر در توسعه كشورها است به طوري كه به واسطه آن فرصت هاي شغلي، تعاملات اجتماعي و فرهنگي و حتي برنامه هاي حفظ محيط زيست ايجاد مي شود. بسياري از كشورهاي پيشرفته و كشورهاي در حال توسعه اين صنعت را در اولويت هاي اول اقتصادي خود قرار داده اند و با برنامه ريزي هاي خردمندانه توانسته اند سهم بالايي از بازار جهاني گردشگري را به خود اختصاص دهند. به همين علت است كه امروزه به عنوان صنعت گردشگري از آن ياد شده است. گردشگري و توسعه آن امري است كه روز به روز به اهميت آن افزوده مي شود. گردشگري صنعتي خدماتي است كه به ارائه مطلوب خدمات به گردشگران وابسته است پس بنابر اين شناسايي و درك انتظارات و ادراكات گردشگران و برآوردن حس رضايتمندي گردشگران از اهميت بسزايي برخوردار است. گردشگري از قرن بيستم به منزله يك صنعت به شمار مي رود. موفقيت صنعت گردشگري در سه دهه اخير انكار ناپذير است. اين موفقيت نشان مي دهد كه تقاضا همچنان در آينده رو به افزايش خواهد بود. صنعت گردشگري سالانه بيش از 400ميليارد دلار روزانه روانه صندوق كشورهايي مي كند كه به صورت فعال در اين بازار حضور دارند. در دهه هاي اخير گردشگري شامل هرگونه مسافرتي مي شود كه شخص به واسطه آن از محيط كار يا زندگي خود خارج شود. به كسي كه گردشگري مي كند گردشگر، سياح يا توريست گفته مي شود. در مجموع گردشگري به مجموعه فعاليتي اتلاق مي شود كه در جريان مسافرت يك گردشگر اتفاق مي افتد، اين فرآيند شامل هر فعاليتي از قبيل برنامه ريزي سفر، مسافرت به مقصد، اقامت، بازگشت و حتي ياد آوري خاطرات آن نيز مي شود. در اين پژوهش سعي بر آن شده تا بر اساس فعاليت هاي ميداني(پرسشنامه، مصاحبه و كاوش هاي تطبيقي باستان شناسي توسط نگارنده و ...) و كتابخانه اي با رويكرد ضرورت توسعه صنعت گردشگري در جهت توسعه پايدار شهري و در فرآيندي تكاملي، پويا و يكپارچه و عوامل در آمدزا و نيازهاي بلند مدت توسعه اي در اين بخش، بستر سازي لازم را در راستاي توسعه پايدار گردشگري و شهري فراهم نمايد. بر اين اساس سه رويكرد اساسي در تدوين برنامه توسعه گردشگري با محوريت بخش هاي صيانت و نظارت و بهره برداري عقلاني از آثار باستاني به شرح ذيل مد نظر قرار گرفته شده است. اول : رويكرد حفاظت محور، به معناي صيانت از ميراث تاريخي، معنوي، و طبيعي با توجه به اصل بهره برداري پايدار از منابع، كه سهم نسل هاي آينده را از اين مواهب تضمين نمايد. دوم: رويكرد توسعه محور، كه توجه به مقوله عوامل رشد اقتصاد گردشگري بر مناطق به فرآيند تدوين برنامه گردشگري منجر مي شود. سوم: رويكرد يك پارچه گرا در برنامه ها و اعمال سياستها، كه بر همكاري مسنمر و تعاملي بين بخش هاي مرتبط با فعاليت هاي گردشگري و ناظر بر ميراث تاريخي، معنوي و طبيعي تاكيد دارد. در اين رويكرد اسنفاده از توانهاي مشاركتي اجتماع در تبيين برنامه ها و مشاركت آگاهانه و فعالانه در اجراي برنامه ها شرطي اساسي تلقني مي شود. از مهم ترين نتايج اين پژوهش حفاظت آثار باستاني و جذب و بررسي پيشنهادات فرهنگي و اقتصادي در حوزه صنعت توريسنم و گردشگري راههاي برقراري ارتباط و آشنايي با آئين ها و متد جديد جهت استفاده مقاصد و در آمدزايي در صنعت گردشگري در جهت ضرورت توسعه پايدار شهري مي باشد.