عوامل مؤثر بر تغيير اقليم

بشر از ديرباز به اهميت سرپناه براي حفاظت خود در مقابل گزند وآسيب هاي محيط و عوامل جوي مانند تاثير گرما و سرما برسلامتي خود پي برد. او تلاش كرد تا از شرايط مكاني و محيطي براي حفظ سلامتي و بقاي خود متناسب با امكانات و شرايط موجود استفاده نمايد.با توسعه صنعت، متاثر از رشد انقلاب صنعتي،زمينه و بستر استفاده از امكانات صنعتي به جاي امكانات طبيعي براي او فراهم گرديد. تمدن صنعتي ،اگرچه از بسياري جهات براي انسان ،پيشرفت ،رفاه ،آسايش و راحتي را به همراه آورده است اما براي محيط زيست جهاني ،نه تنها دستاوردي نداشته است ،بلكه به عاملي براي تخريب و برهم زدن نظم اقليمي زمين تبديل شده است. شهرهاي امروزي عليه ساكنان آن و نابودي محيط زيست توسعه مي يابند.بناهاي كم ارتفاع همراه باغچه ،جاي خود را به بناهاي چند طبقه و برج هاي قارچ گونه ي بدون نمودي از طبيعت داده اند و نواحي مجاور بناها نيز ،به كاربري هايي مانند جاده ها ويا پاركينگ ها اختصاص يافته اند.از سوي ديگر در نواحي با درجه تراكم بالا(هم به لحاظ بنا و هم به لحاظ حجم عبور و مرور)،براي كاهش هزينه ها و به دست آوردن سود بيشتر در ساخت بناها ،درصد اختصاصي به فضاي سبز به شيوه هاي مختلف به زيربناي كل بنا افزوده مي شود.توسعه شهرنشيني ،رواج فرهنگ مصرف گرايي ،افزايش جمعيت وبدنبال آن پيچيده تر شدن زندگي جوامع بشري در قرن جديد ،محيط زيست انساني و طبيعي را با مخاطرات جدي مواجه ساخته است. انسان براي آسايش خود در معماري از تكنولوژي استفاده مي نمايد كه نياز به انرژي فسيلي دارد وبا گسترش و توسعه بهره از تكنولوژي سرمايش ،گرمايش وسازه اي ،زمينه توليد و افزايش گازهاي گلخانه اي در كره زمين فراهم مي گردد. در اين ميان معماري سهم بالايي از مصرف انرژي نسبت به ساير بخش ها را در آلودگي هاي زيست محيطي داشته است. اين افزايش سهم خصوصا با استفاده از منابع فسيلي ،سبب افزايش توليد گازهاي گلخانه اي در دنيا شده است نتايج مقاله نشان مي دهد با ادامه اين سير تحول بشر ضمن كاهش منابع فسيلي ،محيط زيست را به شدت تهديد مي نمايد كه با اين روند ،نياز به تامين منابع جايگزين ،غني ،تجديد پذير و قابل دسترس ضروري و حياتي مي باشد. در اين پژوهش پس از توضيح اجمالي مفاهيم اقليم و چگونگي تاثير اقليم در معماري به بررسي اهداف عمده طراحي اقليمي پرداخته شده است .