بررسي تأثير آموزش مهارت هاي زندگي بر خودكارآمدي نوجوانان دختر بد سرپرست

ﻫﺪف از ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ، ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮ آﻣﻮزش ﻣﻬﺎرتﻫﺎي زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن دﺧﺘﺮ ﺑﺪﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺷﻬﺮ دﻫﻠﺮان ﺑﻮد. ﻃﺮح ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﯿﻤﻪآزﻣﺎﯾﺸﯽ، از ﻧﻮع ﭘﯿﺶآزﻣﻮن- ﭘﺲآزﻣﻮن ﺑﺎ ﮔﺮوه ﮔﻮاه ﺑﻮد. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري ﭘﮋوﻫﺶ ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻠﯿﻪ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن دﺧﺘﺮ ﺑﺪﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺷﻬﺮ دﻫﻠﺮان ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮي ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺳﺎده در دو ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ و ﮔﻮاه )ﻫﺮ ﮔﺮوه 15 ﻧﻔﺮ( ﮔﻤﺎرده ﺷﺪﻧﺪ. ﻫﺮ دو ﮔﺮوه در ﺷﺮاﯾﻂ ﯾﮑﺴﺎن و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﻮاﻻت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺧﻮﮐﺎرآﻣﺪي)1-6( ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ روانﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻟﻮﺗﺎﻧﺰPCQ)( ﭘﯿﺶآزﻣﻮن ﻣﻮرد ﺳﻨﺠﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺳﭙﺲ آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎي ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﺪت 10 ﺟﻠﺴﻪ ﺗﺤﺖ آﻣﻮزش ﻣﻬﺎرتﻫﺎي زﻧﺪﮔﯽ) ﺧﻮدآﮔﺎﻫﯽ، ﻫﻤﺪﻟﯽ، ارﺗﺒﺎط ﻣﺆﺛﺮ، رواﺑﻂ ﺑﯿﻦﻓﺮدي، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻫﯿﺠﺎن، ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﺮس، ﺣﻞﻣﺴﺄﻟﻪ، ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮي( ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، اﻣﺎ ﮔﺮوه ﮔﻮاه، ﻣﺪاﺧﻠﻪاي درﯾﺎﻓﺖ ﻧﮑﺮد. ﺳﭙﺲ از ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﭘﺲآزﻣﻮن ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻣﺪ. ﺑﺮاي ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ دادهﻫﺎ از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﻮوارﯾﺎﻧﺲ اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ آﻣﻮزش ﻣﻬﺎرتﻫﺎي زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﯾﺶ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ ﮔﺮدﯾﺪ )0/01< P(. ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﮐﯽ از آن ﺑﻮد ﮐﻪ آﻣﻮزش ﻣﻬﺎرتﻫﺎي زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﯾﮏ روش ﻣﺪاﺧﻠﻪاي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ﺗﺤﻘﻖ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎي ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن دﺧﺘﺮ ﺑﺪﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ