بررسي نقش ادغام يافته مديريت دانش و مديريت و برنامه ريزي آموزشي در ارتقاي اثربخشي سازمانهاي آموزش محور

در سال هاي اخير، سازمان ها و شركت هاي مختلف، پيوستن به روند دانش را آغاز كرده اند و ايجاد مفاهيم جديدي چون كار دانشي، دانشكار، مديريت دانش و سازمان هاي دانشي خبر از شدت يافتن اين روند مي دهند. مديريت دانش رويكرد نظام مند خلق،دريافت، سازماندهي، دستيابي و استفاده از دانش و آموخته ها در سازمان است كه در سازمانهاي آموزشي به بهبود تصميم گيري، انعطاف پذيري بيشتر، كاهش بار كاري، افزايش بهره وري، ايجاد فرصت هاي جديد كسب و كار، كاهش هزينه، و بهبود انگيزه كاركنان كمك مي كند. مديريت دانش يكي از ابزار ها براي مقابله با مسايل جاري سازمان و موضوع مهمي است، زيرا به مهم ترين سرمايه ارزشمند سازمان يعني سرمايه فكري Intellectual capital مربوط مي شود. لذا با توجه به اهميت موضوع اين مقاله با هدف بررسي نقش ادغام يافته مديريت دانش و مديريت و برنامه ريزي آموزشي در ارتقاي اثربخشي سازمانهاي آموزش محور در قالب يك پژوهش مروري كتابخانه اي تنظيم شده و اطلاعات و داده ها با استفاده از بررسي متون و مقالات فارسي و خارجي و با جستجو در سايتهاي مختلف اينترنتي و پايگاه هاي الكترونيكي جمع آوري و مورد تحليل قرار گرفته است.در اين مقاله ضمن توضيح و تعريف مديريت دانش و كاربرد آن درسازمان هاي آموزشي، به بيان الگوي خلق دانش پرداخته تا چگونگي اجراي هر چه بهتر مديريت دانش در سازمانهاي آموزشي را به صورت اجمالي مورد بررسي و نقش ادغام يافته مديريت آموزشي و مديريت دانش در پيشبرد و ارتقاء اين گونه سازمان ها، مورد بحث و بررسي قرار گيرد.