اثر بخشي مدل پرماي سليگمن در افزايش سخت روئي پرسنل شاغل بانكيبا فشارهاي روحي ملهم از تضاد هاي محيط شغلي و خانوادگي

هدف پژوهش حاضر، بررسي اثر بخشي مدل پرماي سليگمن در افزايش سخت رويي پرسنل شاغل در بانكهاي تجارت و مركزي شهر تهران با فشارهاي روحي- رواني ملهم از تضادهاي محيط شغلي و خانوادگي است.روش پژوهش از نوع نيمه تجربي بر اساس طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري شامل پرسنل شاغل بانكهاي تجارت و مركزي شهر تهران و مراجعه كننده به دفتر روانشناسي باليني محمد غفاري خان به شماره 230 كه طرف قرارداد طرح خود بيمه اي پرسنل بانكي ميباشد بوده اند كه پس از ارزيابي 30 نفر كه در ازمون سخت رويي نمره كمتري دريافت كرده بودند انتخاب شدند و در دو گروه آزمايشي و گواه قرار داده شدند. گروه آزمايشي طي 10 جلسه با برنامه آموزشي مدل پرماي سليگمن تحت آموزش قرار گرفتند. آزمودني هاي گروه آزمايش و كنترل در 2 مرحله، پيش آزمون و پس آزمون ازطريق پرسشنامه سخت رويي مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده هاي بدست آمده با روش آماري تحليل واريانس با اندازه گيريهاي مكرر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته هاي پژوهش نشان داد كه روان درماني گروهي با رويكرد مثبت نگر مدل پرماي سليگمن بر افزايش سخت رويي پرسنل بانكها تاثير داشته است.