بررسي نقش حكمراني مطلوب در تحقق اقتصاد مقاومتي

اصطلاح اقتصاد مقاومتي پس از تشديد تحريم هاي يك جانبه و غير انساني عليه ايران در سال هاي اخير ، توسط مقام معظم رهبري ابلاغ و ترويج شد هدف اقتصادمقاومتي بازسازي و احياي اقتصاد ملي است. در اقتصاد مقاومتي براي برداشتن گام هاي بلند در راستاي پيشرفت كشور در حين مقاومت، توجه به كيفيت و قيمت و تنوع توليدات داخل، اتخاذ تدابيري لازم براي خود اتكايي در برخي زمينه ها لازم است. از ويژگي هاي مهم اقتصاد مقاومتي ايجاد توان توليد در داخل و انعطاف پذيري حوزه مختلف اقتصادي در مواجهه با بحران هاي گوناگون با منشاء داخلي و يا خارجي است. بنا به تعريف، اقتصاد مقاومتي معمولا در رويارويي و تقابل با اقتصاد وابسته و مصرف كننده يك كشور قرار مي گيرد كه منفعل نيست و در مقابل اهداف اقتصادي سلطه، ايستادگي نموده و سعي درتغيير ساختارهاي اقتصادي موجود و بومي سازي آن بر اساس جهان بيني و اهداف خود دارد . حكمراني خوب شامل سازو كارها ، فرآيندها و نهادهايي است كه به واسطه آن ها ، جامعه و نهادهاي مدني ، منافع خود را دنبال و حقوق قانوني خود را اجرا مي كنند. حكمراني خوب در برگيرنده مولفه هاي چندگانه اي شامل حق اظهارنظر و پاسخگويي ، ثبات سياسي و فقدان خشونت ، اثرگذاري دولت ، كيفيت مقررات ، حاكميت قانون و كنترل فساد است و يكي ازشاخص هاي اصلي دستيابي به اقتصاد مقاومتي به شمار مي رود پژوهش حاضر به بررسي نقش حكمراني مطلوب در تحقق اقتصاد مقاومتي مي پردازد