مباحث آبياري فاضلاب در كشورهاي در حال توسعه

حجم فاضلاب توليدي بوسيله منابع خانگي ، صنعتي و تجاري با شرايط جمعيتي و زندگي شهري ، رشد يافته و باعث افزايش توسعه اقتصادي مي شود،در نتيجه كاربرد چشمگير فاضلاب نيز افزايش يافته ، همانگونه كه كار ميليون ها كشاورز در حجم كم در مناطق شهري و نيمه شهري كشورهاي در حال توسعه به فاضلاب يا منابع آبي آلوده فاضلاب بستگي دارد تا محصولات خوراكي با ارزش را براي بازارهاي شهري آبياري نموده ، غالباً هنگامي كه هيچ منبعي از آب آبياري در دست نيست. اجزاء نامطلوب در فاضلاب مي تواند به سلامت انسان و محيط صدمه رساند . از اين رو آبياري فاضلاب موضوعي مهمي براي عوامل دولتي مسئول جهت حفظ بهداشت عمومي و كيفيت محيطي است . به دلايل مختلف اكثر كشورهاي در حال توسعه هنوز قادر به اجراي برنامه هاي عملكردي جامع فاضلاب نيستند . بنابراين در دوران نزديك ، مديريت خطر و راه حل هاي موقتي نياز است تا مانع از اثرات معكوس آبياري فاضلاب شود . راهكارهاي WHO در سال 2006 براي كاربرد فاضلاب تدوين شد، كه اندازه گيري هايي را در ماوراء توصيه هاي سنتي توليد محصولات صنعتي يا غيرخوراكي پيشنهاد نموده است . استانداردهاي فاضلاب با انگيزه و تحرك مي تواند باعث توسعه و گسترش در مديريت آب بوسيله بخشهاي خانگي و صنعتي با تخليه فاضلاب از منابع اصلي شود . تفكيك آلوده كننده هاي شيميايي از فاضلاب شهري ، عملكرد را تسهيل بخشيده و خطر را كاهش مي دهد . تحكيم ظرفيت اصلي و ايجاد روابط بين تحويل آب و بخشهاي فاضلاب از طريق هماهنگي داخلي به مديريت بسيار موثر فاضلاب و كاهش خطر منتهي مي گردد