مقايسه روش هاي درون يابي مكاني در پهنه بندي شدت هاي خشكسالي (مطالعه موردي: استان فارس)

خشكسالي يكي از تظاهرات آب و هوايي است اما وسعت مناطق تحت تأثير و پيامدهاي اقتصادي اجتماعي آن بيش از ديگر بلاياي طبيعي مي باشد. آگاهي از وضعيت خشكسالي با پي بيني و پهنه بندي شدت هاي خشكسالي مي تواند خطر زيان هاي ناشي از اين پديده را تا حد شايان توجهي كاهش دهد. تحقيق حاضر، تلاشي براي ارزيابي دقت روش هاي درون يابي مكاني جهت پهنه بندي شدت هاي خشكسالي هاي رخ داده در استان فارس در سال 1388 با استفاده از شاخص درصد نرمال بارندگي (PNPI) مي باشد. در اين پژوه از آمار 41 ايستگاه باران سنجي در كل استان فارس با پراكنش مناسب استفاده شد و پس از حذف داده هاي پرت و بازسازي داده ها، يك دوره آماري 30 ساله 1388-1359 به عنوان دوره آماري مشترك براي تمامي ايستگاه ها در نظر گرفته شد و پارامترهاي آماري براي هر ايستگاه محاسبه گرديد. سپس به كمك شاخص PNPI شدت خشكسالي سال 1388 براي ايستگاه هاي مورد مطالعه مشخص و همزمان مختصات جغرافيايي هر ايستگاه باران سنجي در سامانه لامبرت نيز يادداشت شد و بيشتر