تاملي بر رويكرد اثبات گرايي در پژوهش

فاقد عنوان و چكيده لاتين

در تحقيقات و مطالعات حوزه علوم انساني از پاراديم هاي مختلف به جهت كشف و توسعه علوم استفاده گرديده است ،پارادايم هاي اثبات گرايي ،فرا اثبات گرايي ،هرمونتيك و انتقادگرايي از جمله اين رويكردهاست .مقاله حاضر با هدف تاملي بر رويكرد اثبات گرايي در پژوهش تدوين گرديده است. روش تحقيق توصيفي و از منظر جمع آوري اطلاعات ،كتابخانه اي است. اطلاعات مورد نياط از جستجو در منابع كتابخانه اي و جستجو در شبكه جهاني اينترنت بدست آمده است. نتايج و دستاوردهاي حاكي از آن بوده است كه رويكرد اثبات گرايي در تحقيق كه بدان ذره گرايي نيز گفته مي شود، اصول آن بر اين استوار است كه پديده هاي جهان از ويژگي واحدي پيروي مي كنند بنابراين بر يك روش واحد در همه ي پديده ها اتفاق نظر دارند و معتقدند همچنان كه در علوم طبيعي از روش خاص خود جهت مطالعه طبيعت استفاده مي شود در مطالعات حوزه انسان نيز مي توان ار همان روش استفاده كرد زيرا همه پديده هاي جهان از ويژگي يكسان بهره مي گيرند بنابراين اين رويكرد مبتني بر روش علمي بوده و در همه ي علوم قايل به اين موضوع است كه ،تجربه حسي و روش رياضي و منطقي يگانه سرچشمه ي تمامي اطلاعات دانسته و هرگونه تلاش شهودي و درون نگر براي دستيابي به دانش را ردمي كند. ضمن اينكه نقدهاي نيز بر اين موضوع گرديده است كه بين جهان پديدارها و عالم انساني ،شكافي پرنشدني وجود دارد و لازم است ميان علوم طبيعي و انساني و تاريخي و اجتماعي بايد فرق گذاشت . در واقع با رد نظر كوهن ماهيت پديده ها را متفاوت دانستند و دوم آنكه بر خلاف تصور اثبات گرايان ،امكان ندارد كسي در علوم فرهنگي بتواند از علوم طبيعي تبعيت كند و در صدد كشف قوانين كلي بر آيد .