رابطه جوّسازماني وكيفيت زندگي كاري با بهره¬وري كاركنان ادارات تربيت بدني آموزش وپرورش استان اصفهان

هدف :هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين جوّسازماني وكيفيت زندگي كاري با بهره¬وري كاركنان ادارات تربيت بدني آموزش و پرورش استان اصفهان مي باشد. طرح تحقيق توصيفي از نوع همبستگي مي باشد. روش:جامعه آماري پژوهش شامل كليه كاركنان رسمي و قراردادي در سال 1393مي¬باشد.(110 نفر). نمونه آماري86نفر از كاركنان را تشكيل مي¬دهد كه به صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار¬هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه¬هاي جوّسازماني, كيفيت زندگي كاري , بهره وري مي¬باشد. جهت تعيين پايايي پرسشنامه¬ها از روش آلفاي كرونباخ استفاده شد كه در تمام موارد كفايت ابزارها محرز شد. داده¬¬هاي گرد¬آوري شده با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون،تحليل رگرسيون چندگانه وتحليل مسير مورد تجزيه وتحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج نشان مي¬دهد كه بين جوّسازماني وبهره¬وري و همچنين بين ابعاد كيفيت زندگي كاري و بهره¬وري رابطه مثبت ومعني¬داري وجود دارد. جوّسازماني به عنوان متغير اثرگذار بر كيفيت زندگي كاري مي¬باشد و همچنين بر بهره¬وري اثر مستقيم دارند. نتيجه گيري: هنگامي كه مديران براي كاركنان شرايطي را ايجاد كند و به علاقه مندي هاي كاركنان توجه كند و بستر براي پيشرفت و ترقي درآنها ايجاد كنند منجر به ارتقاي شغلي خود مي شود، پرداخت منصفانه به كاركنان بر مبناي توجه به كار آنها و نيز ارائه پرداخت هاي انگيزشي براي كاركنان ، كه اين خود بر ادراك كاركنان از محيط كار تاثير مي گذارد و نيز باعث افزايش بهره وري در سازمان مي شود و اين مدل مناسب براي رابطه جو سازماني و كيفيت زندگي كاري با بهره وري و كيفيت زندگي كاري با بهره وري مي باشد .