بررسي ظرفيتها وتوانمنديهاي اشتغالزايي در مناطق روستايي ايران

امروزه يكي از مسائل مهم كشور ما وضعيت اشتغال و بيكاري جوامع روستايي است كه به يكي از حوزه هاي چالش برانگيز اقتصادي واجتماعي تبديل شده است، به گونه اي كه عدم وجود جايگاه مناسبي براي توسعه اشتغال روستايي در طرحهاي توسعه فرادستي به طور روز افزوني به مهاجرت روستا به شهر دامن زده و بويژه پس از اصلاحات ارزي پديده نوظهور وناخوشايند حاشيه نشيني واشتغال كاذب در شهر ها را تسريع نموده واز طرفي حوزه هاي توليد در بخش كشاورزي وصنايع روستايي را با افت شديد بهره وري نيروي كار وبه تبع آن افت بهره وري ساير عوامل توليد مواجه نموده است. دراين مقاله تلاش شده ضمن بررسي وضعيت اشتغال وبيكاري در جوامع روستايي به دو سوال اساسي 1- چه چالشهايي اشتغال موجود در روستاها را تهديد ميكند؟ 2- زمينه ها وپتانسيلهاي موجود در روستاها براي توسعه اشتغال ورفع بيكاري كدامند؟ پاسخ داده شود. روش بررسي ، گردآوري آمار واطلاعات از منابع اسنادي وروش پيمايشي (مطالعه ميداني) است. با توجه به اينكه جامعه آماري تحقيق روستاهاي بالاي يكصد خانوار را شامل مي شود، براي نمونه گيري از روش چند مرحله اي بهره گيري شده وحجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران تعيين گرديده است. نتايج بدست آمده از تحقيق نشان مي دهد كه عوامل اقتصادي ورفاهي، عوامل زيرساختي وفرهنگي وعوامل آموزشي وبازاريابي به ترتيب بيشترين ميزان اثرگذاري را برتوسعه اشتغال روستايي دارند. وچالشهاي عمده پيش روي اشتغال روستايي نيزعبارتند: از مهاجرت نيروي كار جوان، پايين بودن درآمد مشاغل، كمبود منابع مالي، عدم آشنايي با نحوه مديريت طرحهاي اقتصادي، و پايين بودن سطح سواد شاغلين روستايي، نهايتا با توجه به پتانسيل موجود براي توسعه اشتغال روستايي حوزه هاي آموزشي، فناوري اطلاعات وارتباطات، گردشگري، امور ورزشي وتفريحي در بخش خدمات، و باغداري، دام وطيور ومكانيزاسيون در بخش كشاورزي وصنايع غذايي دربخش صنعت ومعدن داراي پتانسيل اشتغال زايي در روستاها مي باشند.