خودكشي، عزت نفس و كيفيت زندگي در دانشجويان

فاقد عنوان و چكيده لاتين

خودكشي معلول عوامل اجتماعي و رواني است، در آن همبستگي فرد با زندگي ناچيز و سست مي باشد. امروزه خودكشي يك مشكل مهم بهداشت عمومي در تمام كشورهاست كه نظر متخصصان علوم مختلف را به منظور شناسايي عوامل تاثير گذار در ميزان خودكشي به خود جلب كرده است تا از افزايش آمار نگران كننده آن در جهان جلوگيري نمايند. هدف كلي پژوهش حاضر پيدا كردن رابطه بين خودكشي با عزت نفس وكيفيت زندگي در دانشجويان بود. جامعه آماري مورد نظر در اين پژوهش كليه دانشجويان دختر و پسر دانشگاه پيام نور رزن شامل 3600 دانشجو بود. از اين جامعه 100 نفر با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش، پرسشنامه ارزيابي خودكشي يونيت ( SAC - Y )، عزت نفس كوپر اسميت، كيفيت زندگي (36-SF) بود. داده هاي به دست آمده با روش آزمون همبستگي پيرسون مورد تجزيه وتحليل قرار گرفت. نتايج به دست آمده نشان داد، بين گرايش به خودكشي با عزت نفس و كيفيت زندگي در دانشجويان دختر و پسر رابطه معنادار منفي وجود دارد يعني هر قدر عزت نفس و كيفيت زندگي در دانشجويان افزايش يابد گرايش به خودكشي در آنان كاهش مي يابد. بنابراين ارزيابي خودكشي مي تواند تحليل مناسبي در تحليل روان شناختي افراد مستعد به خودكشي باشد.