بررسي وضعيت رواناب هاي سطحي و چگونگي مديريت سيلاب هاي شهري (مطالعه موردي: شهر جويبار)

فاقد عنوان و چكيده لاتين

مديريت سيلاب، به فرايند فراگيري در مهار سيل اطلاق مي‌شود كه گسترش سيلاب و خسارات ناشي از آن را تعديل مي‌كند. در اين پژوهش، شهر جويبار به مساحت 727 هكتار به عنوان مطالعه موردي در نظر گرفته شده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسي رواناب هاي سطحي و چگونگي مديريت سيلاب شهري با بهره مندي از روش SCS مي باشد. روش تحقيق از نوع توصيفي- تحليلي است. شهر جويبار به 15 زير حوضه تقسيم شده و اطلاعات مربوط به خصوصيات فيزيوگرافي آن توسط نرم افزار ARCGIS10.3 تعيين شد. با توجه به روش SCS ارتفاع رواناب و دبي اوج براي دوره‌هاي بازگشت مختلف (2 تا 100ساله) محاسبه شد. با استفاده از روش تاپسيس و با توجه به سه شاخص (تراكم ساختماني، زمان اوج و دبي اوج) به رتبه‌بندي زير حوضه‌ها پرداخته شد. نتايج نشان داده است كه زيرحوضه 13 بالاترين رتبه را به خود اختصاص داده است. سپس با توجه به بازديدهاي ميداني كه صورت گرفت مناطقي كه دچار آبگرفتگي ناشي از بارندگي مي شوند، مشخص شد. قسمتهاي غربي و شرقي شهر بيشتر دچار آبگرفتگي مي شوند. دليل اصلي آبگرفتگي معابر، شيب نامناسب آسفالت خيابان ها مي باشد.